scandjvutmp14001

M

Chwa - la na wy - ao-ko - aci bądź Ci, o Bo - I

Przybyli do Betlejem. Tam radość i wesele:

Pan Bóg ich w prostym żłobie! On w ludzkim ciele Leży mały, choć Pan chwały. Przed Nim wół i osioł klękają. Więc pasterze chętnie, szczerze czołem biją i tak śpiewają: Chwała.

Szczęśliwi, o szczęśliwi pasterze w owej chwili,

Gdyż najpierw z Aniołami Boga wielbili I ofiary, proste dary, oddawali z serca Dziecinie A prosili, iżby byli z Nim złączeni w nieba krainie. Chwała.

Zabłysła śliczna gwiazda, dotąd nieznana,

Gdy mądrzy monarchowie witali Pana;

Chociaż w złocie, lecz Istocie Boskiej nizki pokłon oddali, Maleńkiego, Matkę Jego i Józefa pełni wiary witali. Chwała.

I my Ciebie serdecznie, Zbawco nasz, dziś witamy,

W ofierze nasze serca Tobie dawamy

I błagamy: „Niech doznamy, aby w naszym kraju wokoło Kwitła zgoda i swoboda, byśmy śpiewać mogli wesoło: Chwała na wysokości bądź Ci, o Bożel“

Z Pruł.

33.

li Ii I

r

Pla-cze Je - zus ma

Ul

- Iy, rzewnio pta - cze, kwi - li.

Wię-cej Je - mu    o to cho - dzi,

jak yrze-szni - ków    o - iwo - bo - d*i.

Nie płaoe Je - su - oiul