430
Wallii; wszelako charaktery działających osób, po mistrzowsku oddane, zu* stępują niedostatek dramatycznych wypadków.
Henryk książę Wallii, następca tronu, otoczony wpływem Falstafa i innych towarzyszów rozpusty, nie gasi w kale zepsucia i bezrządu, świetnych zalet otrzymanych z rąk przyrody, a słowa które mówi po rozstaniu się z przyjaciółmi, wówczas właśnie gdy król boleje nad jego zgubą, już zawczasu zapowiadają przyszłego zwycięzcę Ilotzpura, i późniejszego bohatera pod Azincorn.
' ' it'1 »q 6&S0
HENR1K* |
Znam ja w*as wszystkich, I tylko uo czasu Wchodzę w te głupie wybryki próżniacze;
Lecz skończę z wam! naśladując słońce,
Co cierpi czasem, że nieczyste chmury,
Od oczn świata jego piękność kryją,
Aby gdy zapragnie
Być znown sobą, im dłużej się kryło ,
Tem świetniej weszło i bardziej zdziwiło,
Strącając nagle czarny rój obłoków.
Gdyby rok cały miał być duiem odświętnym,
Rozrywki tęskną stałyby się pracą:
Lecz że są rzadkie, więc i pożądane;
Bo co niezwykłe, to tylko nas bawi.
Gdy więc porzucę to niesforne życic,
I spłacę długi nigdy nieuznane ,
0 tyle lepszy m w Ich oczach zostanę,
0 Ile zmylę sądy i nadzieję.
Jak na tle clemnem żywszy blask mclaio,
Tak ma poprawa odbije się świetniej Od dawnych błędów, i pociągnie oczy Bardzićj, niż czysta białośnleżna cnota ,
Z taką rachubą popuslujiny jeszcze:
* tfWłtlyW •" "ui-. >.•/' i > w mfosoM Charakter Ilotzpura, poznajemy dokładnie z własnych jego słów, wyrzeczonych do wspólników związku. !
IIOTZPUR.
•wj i. j. ififc «**n
,’PDtWiinę
Uręczam niebem, zda mi się w tćj chwili, Że gdyby z bladej księżycowej tarczy, Przyszło dosięgać promienia honoru, Skokby m ten podjął. Gdyby z głębi morza, Gdzie jeszcze nigdy dna nie pomącono, Przyszło wyrywać zagrzęzły tam honor, Bylebym tylko sam miał całą chwałę,