Sponsorzy2H801

'

454

Konstancya uwiadomiona o układzie, wierzyć nie chce, pragnie widzieć prawdę, a obok tego lęka się stracić ostatniego wątku nadziei. Dręczona niepokojem zapytuje lorda Salisbury.

• wsrą ni* - • i aslnrlw t9-vbiad U Ale, co znaczy, że tak kiwasz głową,

Czerna tak smutno patrzysz na to dziecię,

Co znaczy ręka ta na twojej piersi,

Czerna wstrzymuje oko twe nart tęskny,

Co się jak rzeka z brzegów swych wyrywa,

Mająż te znaki, słowa twe potwierdzać?

Artur dam..uie pragnie zaspokoić matkę.

„Gdybyś był szpetnym, odrażającym, odpowiada Konstancya, możcbym cię tak nic kochała.

Aleś ty piękny; przy twem urodzenia Natura i fortuna, drogi chłopcze,

Wszystko łożyły by clę zrobić wielkim,

Z lilią wespół, współ z rozwltą różą,

Możesz się chlubić łaską przyrodzenia.

Ale fortuna! o! Ją przekupili!

Zmlenua, wydarta tobie, ona cudzym,

Z twym stryjem Janem wiąże się nierządem;

Swą złotą ręką pociągnęła Francyę, Że podeptała honor samowiadztwa, I swój majestat uczyniła tylko Kajfurem Ich bezwstydów. Francy a, Rajfurka króla Jana I fortuny,

Tej wszetecznicy 1 przy właszczyclpla,

Powiedz człowieku! ule jestże ta Francya, Krzywoprzysięzcą? otruj go słowami,

Lub idź, innie zostaw z moim bólem,

Ja go mam dźwigać sama!

• aMlwNłiii tuk < mmi- mb <<^! *

SALIZBURY.

Daruj pani!

Uez ciebie ja nie mogę iść do królów. KONSTANCYA.

Możesz i pójdziesz, ja nie pójdę z tobą Nauczę smutek moj, aby był dumnym.

Bo boleść dumna, ona właściciela Swojego czyni zatwardziałym. Do mnie I przed majestat bólu mego, niechaj Przychodzą króle, bo mój ból tak wielki,