489
My z naszego pijąc Sum,
Wierni tobie, wierni [ "nu Znamy ,lko ten brzeg mały,
Gdzie nas ju itkl kołysały.
Vm V • ■ ' o i i||ł i
Dziękujemy Bogu za to
Nasza wiosna. nasze łato,
Nasza jesień ubarwloua,
Sypie kłosy, roni grona.
, , » ^ | , I I . |
Nam się księżyc w nocy śmieje,
Nam poranek rosy lejc,
Nam się tylko ziemia godzi,
Słońce wschodzi,, i zachodzi.
Szumią dęby, kwitnie łąko, Pagórkami cień się błąka.
Niech się wielki świat przewraca,
Z nami pokój, miłość, proca. i
Inn i n -",t;V»xa
To tóż gdy Inne pieśni jego, przewiały wnu z zgonem zefira, pieśń ta * została w sercu narodu, bo z niego wzięła życie. Wraz z mą zostały i inne. Niejedna dotąd matka nuci nieuczonym głosem nad kołyskę syna, jak owa
2HVJ
matka obywatelka w pieśni Kmaźnina:
» I
, r i lietnj Sfejsł w lic DiUCi-1 i (U OUTU U Spij moje złoto, śpiewała
— ..
Kołysząc matka swe dziecię Spij pop nadziejo cała,
Moje ty życie! Usnęło słabe nieooże,
Dosyć się, dosyć spłakało,
Po płaczu lepiej też może
Będzie mi sparc. Dziecię! o wiele to biedy Matczyna znieść musi głowa, Nim się pociecha jej kiedy
Z clehle wychowa! Wleleż ja z czasem odbiorę, Mlłćj mi za to wdzięczności -Gdy z ciebie ojrzę podporę,
1 Mojej starości! Gdy więc t sercem i głową, Me dasz przodkować nikomu , Pr2vdająr coraz cześć nowi.
Dla twero domu;
tdaA
"a1
62