scandjvutmp28601

co się dzieje z rzucanemi przezeń kamykami, i nie słyszał wołania.

—    Ma-czży... — krzyknął Brzeski raz jeszcze.

—    Ma-czży!... — powtórzył uprzejmie idący za niemi żołnierz. — Przyjemną jest przechadzka na murach. Tu cicho i niema kurzu! — zwrócił się do Brzeskiego.

—    O tak! — potwierdził młodzieniec i dał mu drobną monetę.

Ojciec Paolo przywitał ich na progu misji.

—    Słyszałem, słyszałem, młodzieńcze... Winszuję i życzę powodzenia... Jedziesz z baronem?!

—    Nie, ojcze, zostaję w Pekinie. Będę się uczył.

—    Owszem, owszem... pięknie! Baron podobno daleko się wybiera?! Co? Mówiono mi, że mu polecono szukać drogi dogodnej dla wytknięcia kolei żelaznej, która przejdzie w krótkim czasie przez Tybet i Azję Mniejszą, aż do Bosforu. Wspaniały pomysł! Mógłbyś, młodzieńcze, z czasem korzystną przy tej kolei uzyskać posadę, ale skoro przekładasz naukę...

—    Nic nie słyszałem o żadnej kolei!

—    Pojmuję i pochwalam... dyskrecję. A co to za mały Chińczyk?

—    To syn mego gospodarza, Ma-czży...

—    Duży już chłopiec. Słyszałem, że Wań ma dzieci, ale mi mówił, że małe... Czy chodzisz, chłopcze, do szkoły? — wypytywał dzieciaka, gładząc go po buzi.

—    Chodzę...

—    I czego się uczysz?

—    Zacząłem „Księgę Trzech Wyrazów".

—    Oho! Sprytny, widzę, jesteś chłopaczek! A ojciec twój kiedy w domu bywa ?

Ma-czży spojrzał na misjonarza z pod oka.

140