027

27

Rozdział 2. ♦ Charakterystyka bezprzewodowych mediów transmisyjnych

Struktura radiowego systemu transmisyjnego

W celu wykorzystania fal radiowych do transmisji danych cyfrowych niezbędne jest przetworzenie tych danych na postać akceptowalną przez odpowiednie systemy transmisyjne. Przetworzenie to, podobnie jak dla „tradycyjnej” transmisji analogowej, oparte jest na technice modulacji, przy czym w cyfrowych systemach łączności wykorzystuje się inne metody modulacji. Sygnał wyjściowy z modulatora przekazywany jest do nadajnika (rysunek 2.6), skąd, poprzez odpowiednie medium transmisyjne (w tym przypadku fale radiowe), trafia do odbiornika. Aby z uzyskanego przebiegu wyodrębnić przesyłane dane, stosuje się demodulator, składający się z detektora oraz układu decyzyjnego. Możliwe są dwa rodzaje detekcji:

♦    detekcja koherentna, wymagająca sinusoidalnego sygnału odniesienia, zsynchronizowanego w fazie i częstotliwości z odebranym sygnałem nośnym,

♦    detekcja niekoherentna, nie wymagająca takiego sygnału.

Rys. 2.6.

Schemat

cyfrowego systemu radiokomunikacyjnego

Zadaniem układu decyzyjnego (tzw. synchronizatora elementowego) jest zdekodowa-nie zdemodulowanego sygnału i przekształcenie go w ciąg bitów danych.

Modulacja w cyfrowych systemach radiokomunikacyjnych

Modulacja jest to modyfikacja przebiegu nośnego wielkiej częstotliwości za pomocą sygnału informacyjnego małej częstotliwości (sygnału w paśmie podstawowym). Fala nośna jest opisana równaniem:

S(t) = A(t)sm[2rf(t) + <W]. ₍₂₉₎

gdzie S(t), Aft), f(t) i <X>(t) oznaczają odpowiednio: modulowany sygnał nośny, amplitudę, częstotliwość i fazę.