115

Rozdział 5. ♦ Sprzęt do transmisji bezprzewodowej 115

♦    zasięg wynosi do kilkudziesięciu metrów,

♦    połączenie z DTE realizowane jest poprzez interfejs RS-232C.

część cyfrowa    cięsć analogowa

Rys. 5.1.

Schemat blokowy kontrolera TNC

Karty sieciowe oraz punkty dostępu

Karty bezprzewodowych sieci lokalnych mają identyczne przeznaczenie, jak „zwykłe” karty sieci przewodowych. Połączenie z urządzeniem DTE odbywa się poprzez wewnętrzną magistralę systemową DTE. Zakres usług udostępnianych DTE obejmuje protokół warstwy fizycznej oraz podwarstwy MAC, natomiast realizacja protokołu podwarstwy LLC należy do DTE. Możliwość współpracy danej karty z istniejącymi platformami sprzętowymi, systemami operacyjnymi, sieciami i protokołami sieciowymi określona jest przez dostarczane wraz ze sprzętem programy sterujące (ang. driver).

Zadaniem punktów dostępu jest organizacja współpracy między przewodowym i bezprzewodowym segmentem sieci, dzięki czemu stacje wyposażone jedynie w karty sieci bezprzewodowej mogą korzystać z zasobów istniejącej sieci przewodowej. Punkty dostępu są produkowane jako urządzenia współpracujące z konkretnymi typami kart sieciowych.

Sprzęt do tworzenia lokalnych sieci bezprzewodowych wykorzystuje jako medium transmisyjne fale radiowe oraz optyczne. Urządzenia radiowe stosują niemal wyłącznie widmo rozproszone; transmisja wąskopasmowa stosowana jest sporadycznie. Urządzenia optyczne wykorzystują najczęściej wiązkę świetlną skupioną, rzadziej rozproszoną. Jako protokół dostępu do łącza stosowane są zwykle różne odmiany protokołów z wykrywaniem nośnej (CSMA), także w wersji z potwierdzeniami poprawnego odbioru. Jedynie w niektórych urządzeniach optycznych stosuje się protokoły z przekazywaniem żetonu.

Środki do tworzenia lokalnych sieci radiowych charakteryzują się następującymi parametrami:

♦ prędkości transmisji są najczęściej z zakresu 1 - 2 Mb/s, choć pojawiają się już produkty zgodne ze standardem IEEE 802.1 lb, oferujące prędkość do 11 Mb/s.