20101227 105632

52 komentarze

Jedenuta panna

Tytuł: Paejazdka - CE; Przejażdżka - B D

w. 12 naju<ozony- popr. wyd,; najuszony - wszystkie przekazy (bł) w. 16 kiedy- wszystkie przekazy {może powinno być „kędy”) w. 43j4fee-CEjAfe-BD

w. 47 Czemu <si$> - popr. wyd; Czemu - wszystkie przekazy (bł) w. 69 Myśliwi - B D; Myśliwy- C E v. 76 żebrząc -BD; żebrąc -C: żebrać-E

Dwanasta panna

w. 24 fata - B C D; lato - E

w. 29faworach -E; faworach-ECD (bł)

Łyajowi - pisownia wprowadzona przez wydawcę; Liaeowy - B D; Liaeowi - C; Łiowi- E (por. „Uwagi” do V, 17) w. 43 wre - B C D; brak w E w. 74kózki-BCD;kz«iy-E ^ w. 81 z wędą - B D E; w wędą - C (bł) w. 127 który- B D; którzy -CE w. 163 małżeński ma swoje -CE; ma twoje osobne - B D w. 165 wie<k> - popr. wyd.; wiek - wszystkie przekazy (bł)

Yanitas vanilatum et omnia yanitas

(zob, „Aneks” II)

Non licet plus etferre quam latałem

(zob. „Aneks” III)

Tytuł: Epist. 102 -BD; ą>Ut. 120 - C E (bł) w. 4 z zofaj - B C D; rofaf - E

Na toż

{zob. „Aneks” IV)

w. 12 stworzone - E; stworzenie -BOD (bł) w. 16 tam - B D E; tak - C (bł)

w. 201 odprawujem - popr. wyd.; i odpraitmjemy - B C D E (bł)

Czas

(zob. „Aneks” V) w. 2 jam - B C D; ja - E

Nadzieja

[zob. „Aneks” VI)

Cnota

(zob. „Aneks” VII VIII)

Złoto

(rob. „Aneks* VU-Vm)

Mora ultima linea rerum

(zob. „Aneks" IX)

Do Zoilusa

w. \Dparząc-TS DE-,patrząc-C (bl)

m. ZASADY TRANSKRYPCJI

W transkrypcji tekstu wydawca podąża aa jednym wybranym przekazem (zob. „Uwagi do tekstu"), bez uwzględniania pozostałych źródeł.

W modernizacji zapisu przyjęto następujący tryb postępowania:

Zastosowano dzisiejszy system interpunkcyjny i dzisiejsze reguły pisania wielkich i małych liter. Odstąpiono przy tym od utartej zasady rozpoczynania każdego wersu dużą literą. Majiukalę stosowano natomiast w miejscach znaczących, up. personifikacjach alegorycznych.

Unowocześniono również pisownię łączną i rozdzielną, z rzadka tylko stosując oddzielenie dywizem partykuły, tam gdzie pisownia łączną zacierałaby znaczenie słów. Konsekwentnie natomiast stosowano pisownię wlym, potym w znaczeniu przysłówkowym.

Zmodernizowano pisownię samogłosek i,y. W wyrazach pochodzenia obcego, gdzie y, ipelnią funkcję grup ij,yj, wprowadzano dodatkowo j, np. dyjamentowy, kompani/a, Dyjeta, Ar,ztencyja\ konsekwentnie transkrybowano też tryumf i triumf jako tryjumf

Nie zachowano zaznaczanego w druku a pochylonego.

Pochylenie o transkrybowano stosując się do ortografii dzisiejszej, z wyjątkiem pozycji rymowych,

Zmodernizowano pochylone e w końcówkach dopełniacza, celownika i miejscownika i. poj, r. ż, oraz stopnia wyższego przysłówków, doprowadzając je do postaci -ej. Pozostawiono natomiast sporadycznie występujące pochylenie e do y w wyrazach stymik, hohatyr i okryślić (w druku również: szczery., szeroki). Podobnie zachowano pojedyncze formy breła (dziś „bryła") i osiei.

Zmodernizowano pisownię samogłosek nosowych, pozostawiając formy archaiczne tam tylko, gdzie brak nosowośd jest konsekwentnie zachowany w całym druku (ouettoy, paszczaka, szedziwy i pochodne od tęsknić). Nie zachowano występujących niekonsekwentnie oboczności sie ! sit, doprowadzając wszędzie do się (w druku stale mię, cię). Ujednolicono pisownię przędę. Zachowano występującą raz formę landzie mimo wielokrotnego zapisu ląd, lądem.

Według systemu dzisiejszego normalizowano pisownię spółgłosek dźwięcznych i bezdźwięcznych, np. roskotz -» rozkosz, bydż —t być. Zmieniono również pisownię Horwat i puhar na Chorwat i puchar.

W miejscach oczywistych uzupełniano oznaczenie miękkości, np. pański -> pański, przeraźliwym przeraźliwy.

Do postaci dzisiejszej doprowadzono bez dodatkowych oznaczeń sporadycznie występujące niepełne brzmienie przedrostka roz- przed szczelinowymi (np. rozsforuje), a także zapis rozciągnąć (występujący obocznie z rozciągnąć).

Według normy dzisiejszej transkrybowano długie s, z wyjątkiem jednokrotnie występujących form niebeśpieczeństwo i sprosny. Zachowano też oboczność śladem Jszludem.