20110112 155432

ii

I

Przykład

t

Źródłem antynomii jednostkowości i ogólności jest mowa. Słowo drzewo oznacza wszak wszelkie drzewa, bez różnicy, zakłada bowiem właściwe ogólne znaczenie w miejsce poszczególnych konkretnych drzew (terminus supponit significatum pro re). Przekształca zatem pojedynczość w element pewnej klasy, której sens definiuje jakaś wspólna własność (warunek należenia e). Sukces teorii mnogości w ramach współczesnej logiki wynika z faktu, że definicja zbioru jest po prostu definicją znaczenia językowego. Należenie do pewnego zbioru M pojedynczych odrębnych elementów m nie jest niczym innym jak nazwą. Stąd nieuchronne paradoksy klas, którym nie jest w stanie zaradzić żadna „wredna teoria typów”. Paradoksy te wyznaczają w istocie miejsce bytu językowego. Byt językowy jest klasą, która jest, a zarazem nie jest własnym elementem, zaś klasą wszystkich klas, które nie są własnymi elementami, jest język. Wynika to stąd, że byt językowy (byt-nazwany) jest zbiorem (drzewo), który jest zarazem pewną

15