150

Pr. zbiór. |>«1 ud. pnż.dr.hib.J. K. Pkiuuwtkngu *P><K(ia\ Kiksykntogi*. Vimm 200S. IsbN 8S-2O4-M22-0Cby TCf

poziomów w różnych elementach środowiska. Spośród omawianych metali: kadm. ołów oraz rtęć ulegają kumulacji w ustroju człowieka, natomiast inne są stosunkowo szybko wydalane z organizmu <rys. 6.11

Pochodne organiczne tych metali (tetraetylck ołowiu, metylortęć> wykazują duże powinowactwo do tkanki nerwowej, a efektem krytycznym jest uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (o.u.n.). Z kolei formy nieorganiczne (Cd. Hg. 1*6. Ni t cechuje działanie ncfrotoksyczne. choć nie zawsze jest to elekt krytyczny. Toksykologia związków o dużej lotności (arsenowodór, tetraetylck ołowiu oraz częściowo karbonylek niklu) zasadniczo ogranicza się do zatruć ostrych. Cechą wspólną chromu oraz niklu jest silne działanie uczulające, obserwowane zarówno u osób narażonych zawodowo, jak również w populacji generalnej.

— Rysunek 6.1    —

Kinetyka wydalania z usiroju wybranych meiali ciężkich. Iżane dla Cd, Pb i Hg odnoszą się do drpozyl<nv ustrojowych po przerwaniu ekspozycji. W przypadku As. Cr i Ni krzywe prezentują dynamikę wydalania z u«to|u po jednorazowym podaniu

W przypadku rtęci można wymienić trzy grupy związków, które wywołują różne działanie toksyczne i na które są narażone różne populacje. O ile zatrucia parami rtęci oraz pochodnymi nieorganicznymi tego metalu występują głównie w przemyśle, o tyle pochodne organiczne |metylortęć) stanowią przede wszystkim problem toksykologu środowiskowej.

Wicie metali ciężkich uznano za czynniki rakotwórcze dla człowieka, lecz właściwość tę wykazano wyłącznic w przypadku narażenia zawodowego i tylko w odniesieniu do raka płuc Wynika to z dominacji w przemyśle

150    6. METALE