99 bmp

114 WSKAZÓWKI KATECHETYCZNE

Doświadczenie zawarte w opowiadaniach

□ Te dwa opowiadania uzupełniają się wzajemnie. Z pierwszego wynika głęboka prawda, że każdy bezwzględnie potrzebuje innych. Nie można żyć samotnie. Drugie opowiadanie poucza, że szczęście polega na służeniu innym. Jednym słowem: potrzebujemy bliźnich i musimy żyć w przeświadczeniu, że bliźni też nas potrzebują.

Dla ułatwienia dialogu

Dzieci same muszą wypowiedzieć się na temat usłyszanych opowiadań.

□    Oto jak niektóre dzieci zrozumiały opowieść o pingwinie Samotniku: ■

-    Opowiadanie o pingwinie różni się od innych znanych mi opowiadań. Zawiera pewną prawdę: gdy ktoś żyje samotnie - jest smutny.

-    Istnieje zawsze malutka nadzieja, że coś może się zmienić.

-    Istnieje zawsze ktoś, na kogo można liczyć.

-    Nigdy nie jest się zupełnie samym.

-    Mewa pomogła pingwinowi odkryć istnienie innych i poszukać ich, choć to wymagało trudu.

-    Pingwinowi nie chciało się nigdy wcześniej wypłynąć na spotkanie z innymi. Przypomina kogoś, kto pozostaje zamknięty w sobie, kto odrzuca innych.

-    Również i my musimy z wielkim trudem dochodzić do wszystkiego.

-    Niekiedy czuję się tak samo opuszczona i samotna, jak pingwin na górze lodowej.

-    Również i my potrzebujemy czułości i przyjaciół, aby żyć.

-    Mewa przypomina wyciągniętą rękę.

-    W życiu trzeba wiele trudu i wysiłku, a niekiedy nawet ryzyka, aby zdobyć rzeczy, które mają wartość.

□    Katecheta może również ułatwić dzieciom formułowanie komentarzy poprzez proste pytania:

•    Do kogo jest podobny samotny pingwin na wyspie lodowej?

•    Czy czasem postępujecie tak jak on?