skanuj0114 bmp

114 CZĘŚĆ II. Organizacja systemów ochrony zdrowia

zasady „pieniądz za pacjentem”, co miało przynieść powiększenie możliwości wyboru dla pacjenta i skrócenie listy oczekujących. Model sztokholmski realizowano poprzez:

•    wprowadzenie nowego systemu refundacji dla opieki ostrej i szpitali geriatrycznych, opartego na DRG (1992);

•    wprowadzenie wyższej wspólpłatności dla pacjentów wyrażających wolę swobody wyboru;

•    wprowadzenie systemu lekarza domowego ze standaryzowanym refundowaniem kosztów (1994);

•    oddzielenie funkcji płatnika usług od świadczeniodawcy, z kontraktami uwzględniającymi niektóre podstawowe zasady konkurencji.

Wymóg jakości został wprowadzony przez komitety jakości Medycznego Zarządu Zdrowia oraz poprzez obowiązek komputeryzacji informacji od 1994 r.

2.15. Wielka Brytania - 58 min mieszkańców

Narodowy System Zdrowia, National Health Service (NHS) jest w Wielkiej Brytanii szanowany od dziesiątków lat jako „klejnot w koronie państwa opiekuńczego”, który zapoczątkował pionierskie rozwiązania w powszechnym dostępie do opieki zdrowotnej. Powołany w 1948 r. NHS jest systemem publicznym, finansowanym głównie z podatków. Zatrudniając ponad milion pracowników jest największym europejskim niemilitamym pracodawcą.

NHS oferuje usługi, które mają charakter kompleksowy i są prawie nieodpłatne dla pacjenta. Organizacja systemu w Wielkiej Brytanii podlega gruntownym zmianom od 1990 r. Główne zmiany w stosunku do poprzedniego systemu dotyczą oddzielenia funkcji nabywcy świadczeń od świadczeniodawcy i wprowadzenia wewnętrznego rynku w ramach NHS. Rynek działa poprzez lekarzy GP, którzy są dysponentami środków (fundholders) i Rejonowe Władze Zdrowia zakupujące usługi od szpitali i gminnych „trustów” na rzecz pacjentów przebywających w szpitalach lub zarejestrowanych na listach. Nowy system kontraktowy, wprowadzony w 1991 r., wymagał od świadczeniodawców opanowania nowych funkcji, takich jak umiejętność zarządzania. Podstawowy zamysł polegał na zwiększeniu kompetencji świadczeniodawców w świadczeniu usług i docelowo zwiększenia efektywności w zakupie i świadczeniu usług medycznych. Dokument rządowy z 1992 r. „Zdrowie Narodu” położył nacisk na poprawę stanu zdrowia jako wynik reformy ochrony zdrowia.

Systemowa koncentracja na podstawowej opiece zdrowotnej i GP jako bramki wejściowej do systemu opieki zdrowotnej jest często widziana jako najlepsze rozwiązanie w porównaniu z innymi krajami UE. Wzrost wydatków jest relatywnie wolniejszy niż w innych państwach członkowskich UE. Jednak poziom nakładów na ochronę zdrowia, który jest pod ścisłą kontrolą budżetową rządu centralnego, stanowi cel ciągłej politycznej i publicznej debaty. Poziom wydatków przeznaczonych