skanuj0213 bmp

214 CZĘŚĆ IV. Przyszłość systemu ochrony zdrowia

•    Art. 95 p. 3, w którym ustala się, że w przedkładanych propozycjach mających na celu zbliżenie przepisów, rozporządzeń i aktów administracyjnych państw członkowskich, których celem jest ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego w dziedzinach dotyczących zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska naturalnego i ochrony konsumentów, Komisja przyjmuje za podstawę wysoki poziom ochrony, biorąc pod uwagę każdy nowy przejaw rozwoju oparty na faktach naukowych.

•    W art. 153 ustala się, że ochrona zdrowia jest częścią polityki ochrony konsumenta.

•    Art. 174 p. 1. określa ochronę zdrowia jako część polityki ochrony środowiska naturalnego.

1.2. Inne postanowienia

W wielu dokumentach Unii Europejskiej, które nie mają charakteru prawa powszechnie obowiązującego, a jedynie wyrażają stanowiska co do kierunków polityki w różnych obszarach, odnajdujemy ogromny nacisk na współdziałanie państw członkowskich i kandydackich w zakresie polityki zdrowia publicznego. Podkreśla się, że efektywna poprawa zdrowotności wymaga uwzględnienia ochrony zdrowia we wszystkich politykach i działaniach, a więc ochrona zdrowia publicznego musi mieć charakter międzysektorowy.

Komunikat Komisji Europejskiej adresowany do Rady i Parlamentu Europejskiego, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu ds. Regionów w sprawie opracowania nowej polityki zdrowia publicznego dla Wspólnoty Europejskiej, COM (1998) 230 finał Bruksela z 15.04.1998 przedstawia w ogólnym zarysie proponowaną nową politykę dotyczącą zdrowia publicznego w obrębie Wspólnoty, opartą na trzech działaniach:

1.    Poprawie informacji celem rozwoju zdrowia publicznego.

2.    Szybkiemu reagowaniu na zagrożenia dla zdrowia.

3.    Podjęciu walki z negatywnymi czynnikami determinującymi zdrowie poprzez promocję zdrowia i zapobieganie chorobom.

Komunikat definiuje także wyzwania związane ze zdrowiem publicznym, z jakimi spotykają się państwa członkowskie. Na pierwszym miejscu wymienia się koszty opieki zdrowotnej.

W ostatnich trzydziestu latach wydatki na opiekę zdrowotną w krajach UE podwoiły się w stosunku do PKB i wynoszą od 5 do 10% w różnych państwach członkowskich (w USA - ponad 14%). W odpowiedzi na to zjawisko państwa członkowskie przeprowadzają szereg reform strukturalnych i podejmują kroki zmierzające do ograniczenia kosztów celem poprawy efektywności i skuteczności tych systemów. Zapowiedziano potrzebę powstrzymania wzrostu nakładów na opiekę zdrowotną oraz optymalizacji skuteczności działania tego sektora poprzez ogólne ograniczenie wydatków publicznych.