skanuj0219 bmp

220 CZĘŚĆ IV. Przyszłość systemu ochrany zdrowia

•    zwiększenie bezpieczeństwa i polepszenie jakości organów i substancji pochodzenia ludzkiego poprzez rozwijanie wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa ich zbierania, zabezpieczania i dystrybucji;

•    wdrożenie sieci produktów organicznych, jak krew i substancje krwiopochodne;

•    promowanie strategii i mierników dotyczących zabezpieczenia zdrowia ludzkiego przed możliwymi niekorzystnymi skutkami oddziaływania środowiska, takimi jak promieniowanie czy hałas.

Kluczowe zalecenia dla projektu to:

•    ustanowić instytucję techniczną (centrum), która wspierałaby Komisję w jej obowiązkach i koordynowaniu działań;

•    wzmocnić proces kontraktowania poprzez mocniejsze podkreślenie zasad i obowiązków, jak również oczekiwanych wyników działań;

•    rozwinąć szczegółowe standardy procedur operacyjnych dla przeprowadzania działań;

•    ustanowić narzędzia komunikacyjne pomiędzy partnerami oraz z opinią publiczną;

•    zdefiniować najlepszy system finansowania;

•    ulepszyć system podejmowania decyzji poprzez lepszy przepływ informacji.

Nurt 3: Ukierunkowanie w programach działania z zakresu zdrowia publicznego na czynniki warunkujące zdrowie

Wdrożenie nowego programu będzie się opierać na osiągniętych wynikach i działaniach podjętych w wykonanych już pracach, dzięki czemu zapewni się ich kontynuację i uzyskanie maksymalnej skuteczności. Przy opracowywaniu 3 Nurtu nowego programu należy uwzględnić wszystkie informacje i wyniki uzyskane w dziedzinie promocji zdrowia, nowotworów, uzależnień od narkotyków, wypadków i chorób wywołanych skażeniami.

Wiodące zasady opracowania Nurtu 3 to:

•    zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego zgodnie z jego definicją oraz wdrożenie wszystkich polityk i działań Wspólnotowych poprzez promocję scalonej i między sektorowej strategii zdrowia; mogą być opracowywane wspólne strategie i wspólne działania poprzez tworzenie powiązań z odnośnymi programami i działaniami Wspólnoty;

•    zachęcanie do współpracy z krajami i pomiędzy krajami członkowskimi poprzez działania natury przekrojowej oraz zapewnienie jej harmonijnego i trwałego rozwoju;

•    włączanie organizacji pozarządowych, innowacyjnych lub pilotowych działań i projektów oraz sieci pomiędzy instytucjami krajowymi;

•    zachęcanie do współpracy z krajami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi kompetentnymi w sferze zdrowia publicznego.