opb2

Przedstawiony powyżej sposób (nie jedyny zresztą - patrz opis drugiego sposobu w dalszej części) jest zwykle wystarczający dla ustalenia czasów trwania poszczególnych procesów (czynności) w danym przedsięwzięciu i sporządzenia harmonogramu ogólnego budowy. Jednakże, dla wykazania się umiejętnością ustalania składu brygady obejmującą dobór pracowników pod względem kwalifikacji zawodowych, należało przedstawić nakłady jednostkowe robocizny w rozbiciu na poszczególne zawody, co w omawianym przykładzie można przed-

stawić następująco:
- betoniarze	0,12 + 12x0,01 -0,24[^r	o)
	m
- cieśle	1 97	(4)
- robotnicy	1,34 + 12x0,05 = 1,94 „	(4)
- zbrojarze	47,75 x 0,02 = 0,955	(2)
	1 = 5,105 l^f) m	(U)

Inny sposób ustalania czasów trwania procesów (czynności) polega na zsumowaniu całkowitych nakładów robocizny (pracy maszyn dla robót zmechanizowanych) z poszczególnych pozycji, w tym przykładzie nakładów z KNR 2-02/tabl.0207/(02+07) i KNR 2-02/tabl. 0290/04, tj.:

n^r = (3,43 +12 x0.06)    x 500 [m²] + 47,75 x 10

m ~    t

n^r =2075+477,5 = 2552,5 [r-g]

Otrzymany wynik jest oczywiście taki sam jak uzyskany sposobem przedstawionym powyżej i dalsze postępowanie, zmierzające do ustalenia czasu trwania procesu, jest identyczne. Podkreślić należy, że sposób ten jest szczególnie godny polecenia, gdy na dany proces (czynność) w harmonogramie składają się nakłady z więcej niż jednej pozycji kosztorysowej (są sumowane z kilku tablic KNR lub pozycji kosztorysowych - w przedstawionym przykładzie z dwóch tablic). Wystarczy bowiem w takim przypadku zsumować nakłady robocizny (lub pracy maszyn wiodących w robotach zmechanizowanych) z poszczególnych pozycji, bez potrzeby operowania nakładami jednostkowymi i ilością jednostek przedmiarowych w każdej z pozycji.

Sposób ten jest wykorzystywany na przykład w programie komputerowym „Planista” do ustalania czasu trwania danego procesu (czynności). Po nadaniu nazwy procesu określa się, z których pozycji wczytanego kosztorysu mają być sumowane nakłady bezpośrednie, między innymi nakłady robocizny lub pracy sprzętu. Po ich ustaleniu uzyskuje się łączną liczbę robo-czogodzin [r-g] lub maszynogodzin [m-g] dla danej pozycji w harmonogramie. W następnym etapie, po określeniu ilości pracowników uczestniczących w danym procesie i ilości godzin zmiany roboczej, program wylicza czas trwania danego procesu (czynności) w zmianach roboczych [zm].

Zwracam uwagę, że ustalając tym sposobem czas trwania procesu (czynności) określa się jedynie łączną ilość osób w brygadzie, bez wyszczególniania grup zawodowych. Jest to jednak sposób najczęściej praktykowany przy sporządzaniu harmonogramu, natomiast zestawienie niezbędnych zawodów może być dostępne po włączeniu odpowiednich opcji programu komputerowego.

Oprać.: J. Kulpiński