Skan
1 bmp

d. Nt podstawie wzoru Hendersona-Hasselbacha wykonać obliczenie pH sporządzonego przez siebie buforu, korzystając zwartości: dla kwasu octowego - pK_a = 4.74 dla kwasu fosforowego - pK* = 7.21.

2. Oznaczanie pH buforu przy 'użyciu pehametru Pomiai pH wykonuje się za pomocą pehametru (metodą potencjometryczną), przy użyciu dwóch elektrod: szklanej i kalomelowej.

Elektroda szklana jest elektrodą membranową i pełni funkcję elektrody wskaźnikowej. Jej potencjał zależy od stężenia jonów wodorowych.

E = E°_SZ-0.059 pH    •:

Budowa elektrody szklanej

Elektrc da szklana zbudowana jest z rurki szklanej zakończonej cienkościenną banieczką. W środku tej rurki umieszczony jest roztwór o znanym pH (najczęściej 0.1M HC1), w którym zanurzona jest elektroda wyprowadzająca w postaci drutu pokrytego chlorkiem srebra. Koniec rurki jest umocowany hermetycznie w oprawce. Elektroda wyprowadzająca jest połączona z bolcem metalowym, który jest zewnętrznym kontaktem elektrody.

Drugą elektrodą zwaną odniesienia, o stałym potencjale jest najczęściej elektroda kalomwowa (równie popularna jest elektroda chlorosrebrowa). Elektroda kalomelowa jest elektrodą drugiego rodzaju, odwracalną względem anionu. Zbudowana jest z rurki szklanej, w której znajduje się drucik platynowy zanurzony w rtęci otoczonej osadem kalomrlu HgiC^.

Elektroda szklana zanurzona w roztworze o nieznanym pH i zestawiona z elektrodą porównawczą tworzy ogniwo o następującym schemacie:

Ag,AgC1/0,1M HC1 // roztwór badany / elektroda odniesienia (NEK)

Obecnie stosuje się wygodniejszą elektrodę kombinowaną zwaną czasem zespoloną.

i    —

Jest to zespół dwóch elektrod w jednej wspólnej oprawce, co upraszcza przeprowadzenie pomiaru, wykonywanego bez dodatkowej elektrody porównawczej. Elektroda kombinowana po zanurzeniu do roztworu badanego jest ogniwem, a nie półogniwem.

Do przyrządzonego wcześniej roztworu buforowego należy zanurzyć wykaiibrowaną elektrodę kombinowaną: ; Przed i po każdym pomiarze elektrodę należy obficie opłukać wodą destylowaną i osuszyć bibułą. W czasie pracy trzeba unikać zetknięcia

' f.

elektrody ze ściankami naczynka pomiarowego oraz zwracać uwagę, aby podczas pomiaru pH w badanym roztworze zanurzona była cała czynna powierzchnia elektrody. Wyznaczona wartość pH zanotować w zeszycie.

3. Wpływ rozcieńczenia na pojemność buforową

A.    Przygotować 4 suche probówki o jednakowej grubości ścian i średnicy. Pipetą odmierzyć do każdej ż nich: 5,0 cm³, 2,5 cm³, 1,0 cm³, 0,5 cm^J sporządzonego przez siebie buforu, anastępnie uzupełnić wodą destylowaną do łącznej objętości 5,0 cm³.

B.    Znając z ćwiczenia I i 2 pH przygotowanego buforu, dodać do każdej probówki po 3 krople odpowiedniego wskaźnika. Porównując optycznie zabarwienie roztworów, stwierdzić jaki jest wpływ rozcieńczenia na pH roztworu.

C.    W zależności od zakresu zmiany barwy użytego wskaźnika roztwory buforowe we wszystkich probówkach miareczkować mianowanym roztworem HC1 lub NaOH do zmiany barwy wskaźnika. We wszystkich 4 przypadkach roztwory po miareczkowaniu powinny mieć jednakowe zabarwienie. Miareczkowanie można wykonać pipetą. Zanotować objętości zużyte do miareczkowania roztworów.