Syfon1

tablica 10

.1	V
średnica precwodii	prędkość m/nok
III
0,i! +• 1 ,0	LitQ * 1.0
1,1 ♦ 1,4	1,08 + 1,90
8,8 | n,0	+ £ f5

Na podstawie tych samyoh badań wyprowadzono [l8] wzór pozwą-łający określić ekonomiczną średnicę przewodu:

d = 0,90 . Q°»⁴⁴    (53)

Wzór ten ustalony był dla Innych niż nasze warunków, na Jogo podstawie można się tylko orientować w rzędzie wielkości d.

Płukanie przewodu przeprowadza się przy prędkościach 3 -f 4 in/aek rzadziej przy prędkościach sięgających do 6 m/sek.

Ilość przewodów w syfonie wymaga każdorazowo starannego rozważenia, a dla dużych urządzeń, także porównań techniczno-ekonomicznych różnych wariantów. Na ogół można przyjąć zasadę, że syfony działające stale powinny mieć nie mnie), niż dwa przewody. Umożliwia to osuszenie, oczyszczenie i wykonanie Innych potrzebnych robót bez przerwy w działaniu urządzeń i pozwala na uzyskanie większych prędkości w przewodach w okresie małyoh przepływów (praca jednym otworem). Podział całej zdolności przo-pustowej na określoną ilość przewodów przeprowadza się jak już wspomniano drogą porównań, mając na uwadze:

-    możliwość etapowej rozbudowy syfonu - wielkość wydatku w poszczególnych okresach może dać nam cenne wskazówki odnośnie właś-olwej ilości przewodów;

-    niecelowość zbytniego powiększania wymiarów poszczególnych otworów, gdyż zmusza to do głębszego opuszczania syfonu, a więc zwiększania jego kosztu. Jako pierwszą orientację nożna przyjąć, że rzadko w syfonach spotykane są rury stalowe o średnicy powyżej 1,20 m, i przewody żelbetowe o powierzchni większej niż 2 f 4 m²f

-    prędkości w przewodach w różnych okresach eksploatacji 1 możliwości zamulenia.

W syfonach wielootworowych długich celowe jest często wykonali le połączeń między poszczególnymi przewodami.

2. Obliczenia hydrauliozne syfonów

obliczenia hydrauliczne syfonów obejmują zwykle sprawdzenie dla zadanego przepływu Q wielkości spiętrzenia z (rys. 118) przy

las

MnłoAnnyph wyml/ti m li pieuWłidn, Wymlmy te pr»yjmtlJe etę w lnu

epmiób, by apel n l unit liyly wymagania m1n<>MKąoe « I ą do prędkość I przepływu w przewodni I •.

Związek między /,■ I () możemy znnleżó z równania Dornoul1Ie’g

dla przekrojów 1-112-	2.
2	„2
^al ^+ hl ^+ 2g "	^v2 ^a2 ^+h2 ^+ 2g ^+ hstr	(ft4

gdzie h_sir jest wysokością strat na długości przewodu oraz nim miejscowych (wlot, wylot, łukl).

Przyjmując, że jak to często się zdarza przekrój 1 spadek k nału dopływowego i odpływowego są takie same tzn. że    v, -

l z m a., - a₂ otrzymamy z równania 54 że hjtr = z. Ten sam* rnznl tat ostateczny otrzymamy, gdy przekroje kanałów górnego i dolni.

2 2

są różne, lecz gdy można przyjąć,że ^1    ^2_~ _n Wysokość atm

2g ⁼ 2g ⁼

h_str określić możemy przez wysokość prędkości przepływu w prznwo

dzie:    ₂

^hstr ⁼ ^i^+l^2 ^{+ 2}^3 ⁺ ^4⁺ Ig

Wielkości p , p....... ę₅ określane są w sposób omówiony poniż

Współczynnik strat na wlocie f przy

mujemy:

dla wlotów łagodnych, dobrze zaokrąglonych p m 0,06 t 0,1 dla wlotu o ostrych krawędziach p = 0,5

Współczynnik strat na kracie^ <><ln szony jest'do prędkości w kanale na dopływie v.| } ponieważ we w* rze 55 wszystkie współczynniki, a więc i podniesione są do prę kości v, należy jego wartość zależną od charakterystyk geomotiy

Wartość pokreślić można ze wzoru Berezińskiego (l7)

(Dla obliczenia p stosowany Jest poza tym znany z kurnn hydrauliki wzór Kirscher’a).

^2 = k . (gf^¹*⁶ ^²»³ ¥ ⁺ 8 + 2,4 1^ ^ainoć    (^r•7)

dla przekroju kołowego:
£3 =. ^0,131 + 0,163 (|)	) . -Łm, ' 90°	c^1^ •	90°	(58)

gdzie: k = 0,504 gdy pręty kraty mają przekrój prostokątny k = 0,318 gdy pręty mają zaokrąglone krawędzie s = grubość pręta 1 = wysokość przekroju pręta b = wielkość prześwitu między prętami oć - kąt nachylenia kraty do poziomu W s p ó ł c z y n nik strat na łuku (w punktu 2 13 rys. 118). *5 obliczamy ze wzorów Weisbacha:

1