wartosci katow tarcia wew

mechaniczne gruntów budowlanych

7-13

Wartości charakterystyczne kątów tarcia wewnętrznego *1>' (1 i 4),, [ ’] oraz kohezji c' fkPal i c„ [kPa 1 (wg autora)

u

o.

>>

co

o

CL

co

			Stan gruntów sypkich
Rodzaje	Nazwa gruntów	Cechy	zagęszczony	średnio	luźny
gruntów				zagęszczony
1		l„ =	1 ,0-t-0,67 |	0,67 + 0.33	0,33 + 0,2
mineralne	żwiry i pospólkl	i *l>'	42 40	40 i- 3 7	37 !• 36
rodzime		c'	1 -t-0	0	0
	piaski grube i średnie	<D'	39-1-37	37 + 34-	34 + 33
		c'	2+1	1 +0	0
	piaski drobne i pylastc	«I>'	36 + 33	33+31	31 +30
		f '	3+2	2+1	1 +0
organiczne	piaski próchniczne	«!»'	32 + 2^l>	24 + 27	27 +26
rodzime		c	4 + 3	3 + 2	2+ 1
U			Stan gruntów spoistych
gr * Rodzaje	Grupy gruntów spoistych (według klasyfikacji nu-	Cechy	twardo-	plastyczny	miękko-
gruntów	toru)		plastyczny		plastyczny
		/,. =	0 + 0,25	0,25 h- 0,50	0,50 + 0,75
	grunty A — mało spoiste:		25+20	20+ 16	16+11
	Pff, np, «	c„	28 + 20	20 +12	12 + 6
	grunty H — średnio spo-	<1'«	21 + 16	16 +12	12 + 7
mineralne	istc: Cip, G, Gk	c„	37+26	26 + 18	18 + 11
| rodzime	grunty C — zwięzłe: Gpz,	<I>„	17+13	13+9	9 + 5
	Gz, Gnz	Cu	{ 47 + 35	35+26	26 + 17
	grunty D — bardzo spo-		13 + 10	10 + 6	6+3
	istc: Ip, /, /ir	Cu	60 : 45	45 + 35	35 + 26

Wartości <!>„ i c„ dla gruntów organicznych wyznacza się tylko na podstawie badań laboratoryjnych lub polowych (sonda krzyżakowa — patrz pkt 18.4.2), przyjmując d>„ = 0, c„ = T_mn,

organiczne

rodzime

pyły próchniczne, namuły organiczne, grunty tor- I <I>„ fiaste i torfy oraz gytie > c„ i kredy

i stopnia plastyczności lub stopnia zagęszczenia pośrednio uwzględnia i stan konsolidacji. Biorąc pod uwagę fakt, że grunty sypkie wykazują pewną spoistość, wprowadzono dla żwirów i piasków nieznaczną kohezję c\

7.3.2 Opór właściwy tarcia wewnętrznego gruntu

Zjawisko oporu tarcia suwnego jest powszechnie znane w technice. W przypadku ścinania gruntów o strukturze ziarnistej mamy do czynienia z oporem tarcia suwnego i obrotowego, gdyż przy poślizgu strefowym jednej warstwy gruntu po drugiej występuje opór nic tylko w powierzchniach poślizgu, lecz i opór wynikający z obrotu ziarn w stosunku do ziarn sąsiednich (rys. 7.40).