P1090173

220    ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

Potym go cesaiz jąć kazał,

Cbcąc, aby go k sobie nawrócić miał,

⁴⁵ Do ciemnice go wsadzić kazał.

Dwie pannie piękne k niemu posłali.

Aby go tamo namawiały;

Panny skoro go ujrzały, - *

Przyszedł na nie strach niemały,

⁵⁰ Hnet ku jego Bogu przystały.

Kazał je cesarz marnie potracić;

Chcąc Krystofa mękami odstraszyć Hełm żelazny rozpalić dał,

Na głowę mu ji włożyć kazał:

⁵⁵ Rozpłynął sie, by woda stal

Potym stół żelazny rozpalono,

Krystofa na nim położono:

A tamo dziw boski słynął,

Iż sie stół jako wosk rozpłynął,

⁶⁰ Z świętego i włos nie zginął.

Kazał potym, by go ustrzelali,

Strzały sie na powietrzu wieszały, Jedna się na zad obróciła,

Cesarzowi oko wybiła,

⁶⁵ Znać iż tam Boska moc była.

Święty, iż już ku Bogu chęć miał, Cesarzowi na sie rady dodał,

Aby mu głowę ściąć kazał,

w. 46 pannie - panny, ■w. 55łfcrf-tj. stał się.

A krwią oko swe pomazał,

⁷⁰ Jeśliby chciał, by zdrowie miał.

Potym mu niewinnie głową ścięto,    "*

Cesarzowi jego krwie wzięto,

Cesarz gdy ją oko pomazał,

Wielkim głosem jest zawołał,

⁷⁹ Jawnie moc Boską wyznawał.

Bo mu są nadane takie mocy,

Kto go widzi we dnie albo w nocy,

W ten dzień smucien nie może być,

Nagła mu śmierć nie może szkodzić,

¹⁰ Żądny go grom nie może stracić.

A tak, miły Krystoforze święty,

Gdyś tak poważnie od Boga wzięty,

Jedno iż tak wszytcy znamy,

My zwłaszcza, co sie w tobie kochamy,

¹⁵ Niech twych zasług zawżdy używamy.

Nasz miły Panie w Trójcy jedyny,

Gdyżeś tak łasław na ludzkie syny,

Za twych świętych przyczynami,

Gdy, co chcesz, to czynisz z nami,

⁹⁰ Mięjże lutość, panie, nad nami. Amen.

V. 6 Z POMOCĄ CESARZA TEGO

Pieśń-legenda o św. Katarzynie znana jest dopiero z druku z początku XVD w. Pieśni postne starożytne (zob. V. 3),k. H.,-Hj. Wszyscy jednakże dotychczasowi badacze literatury średniowiecznej przedrukowywali bądź omawiali tekst pieśni jako utwór średniowieczny. Szczegółowe argumenty za takim postępowa-