PTDC0074

Ścisk kontakty oraz używanie tych samych symboli statusu odzwierciedlają na przykład wykonane z brązu pochwy typu Ludwigshafen. rozpowszechnione w środowisku kultury lateńskiej w fazie LTD1. Ich charaktery stycznymi cechami były m. in. masywny, łódkowaty trzewik, prosty wylot oraz bogate zdobienie w postaci ornamentów esów nic oraz poprzeczek z perełkowatym ornamentem. Bardzo podobne egzemplarze pojaw iają się prawie równocześnie (od fazy AJ AJ na wschodnich krańcach Germanii. Różni je tylko inna konstrukcja zaw ieszkd (wyciągnięta, o asymetrycznych ramionach, zamiast prostokątnej) oraz materiał, z jakiego zostały wykonane: zamiast blach brązowych zastosowano kombinację blachy żelaznej i brązowej lub samą blachę żelazną. Godne uwagi jest przy tym, że tego typu pochwy pochodziły w większości z grobów bogato wyposażonych, zawierających kompletny zestaw uzbrojenia.

Jeszcze lepszym przy kładem są datowane na schyłek okresu lateńskiego pochwy z ażurowym ornamentem w górnej części (tzw. opus interrasile) oraz ich liczne mutacje. Takie pochwy występowały sporadycznie w barbarzyńskiej Europie od Bałkanów po Skandynawię oraz od Luksemburga po Ukrainę. Trwająca od wielu lat dyskusja (por. ostatnio K. Czarnecka, P. Łuczkiewicz) dotyczy przede wszystkim kwestii, czy są to bez wyjątku produkty celtyckich warsztatów, czy też przynajmniej niektóre egzemplarze znalezione w Germanii mogły być wykonane na miejscu, len ostatni pogląd wydaje się najbardziej przekonujący: pierwotne wytwory celtyckich rzemieślników, zdobione skomplikowanym ornamentem opus interrasile, bardzo szybko zostały przejęte przez obce elity, a ich

Ryc. 16. Elementy uzbrojenia z grobu 45a z Oblina.

Wg K. Czarneckiej