skanuj0009 (16)

3.2.2. Obszary górskie

Jednym z ważniejszych problemów w zagospodarowywaniu terenu w urządzenia i usługi turystyczne jest odpowiednie zagospodarowanie obszarów górskich. Tematowi temu poświęcono więcej uwagi w innych rozdziałach książki, dlatego omówiono tu tylko niektóre kwestie.

Obszary górskie zaczęto zagospodarowywać pod względem turystycznym na większą skalę już w XIX w., kiedy to w Alpach, Sudetach, Karpatach i innych górach Europy (w znacznie mniejszym stopniu w Ameryce Północnej) zaczęły powstawać schroniska górskie, jak również przystąpiono do wyznaczania szlaków turystycznych. Jednak prawdziwy rozwój zagospodarowywania terenów górskich w urządzenia turystyczne rozpoczął się dopiero przed II wojną światową, co było bezpośrednio związane z coraz większym zainteresowaniem narciarstwem⁶⁶. Proces ten nasilił się w latach 50.-60., co w dużej mierze było związane z powstawaniem coraz większej liczby kolejek górskich, a zwłaszcza wyciągów narciarskich.

Jak podaje W. Kurek [2004,29], pierwszy podręcznik do nauki jazdy na nartach ukazał się w 1896 r., natomiast pierwszy wyciąg narciarski w Alpach zaczął działać w 1908 r. (w Stuben w Austro-Węgrzech).