str$

ADMIRAŁ

St*rv marynarz, muszę powiedzieć, że IrifiijB wprost wymaga, aby się napić.

JAN

Wfctoft o tym, panie admirale. Wiem, że czy to będW _M bim czy na morzu, pod biegunem czy pod rówjfl ludzie powołują się na to, że klimat ich i tra* wymaga, aby pić... Wierzę, że marynarzowi tafli f.Wfcłftrznać może widok wody, że nawet pragnienia _r ,_f gasi wodą. Dodam, że ja sam lubię czasem napił? sic * przyjaciółmi czegoś, co nie jest herbatą... |

PRZEWODNICZĄCY — REKTOR — ADMIRAŁ podchwytują

właśnie, otóż to, o to chodzi.

JAN

JGe dlaczego pisać o herbacie, fajce i gumie do iaedy jedną z wybitnych cech kapitana było to, WM xj3 — i to tęgo pił!

J-.-yL.nr zwiesili melancholijnie głowy, ocknął się Przewodmtij^^^ PRZEWODNICZĄCY

Proszę pana! Nasz rektor pamiętał o tych _

dachem >, którzy to czytać mogą. Chodzi o ♦ ubogi duchem* wzbogacił się widokiem piękna, U jąrego ze wspaniałej postaci, a nie był z bohaterajl zł pan brat i nie mówił do niego: «No, trąćmy 9 stary, kieliszkiem*.

JAN

Dysputę o zaletach takiej metody odłóżmy tymcMfflH na później i wracajmy do dzieła pana rektorau. 0.~sl