253
Grupa druga obejmuje materiały ceramiczne o niższej wartości (12..20), znacznie słabiej zależnej od temperatury, z dodatnim współczynnikiem temperaturowym. Do głównych składników tych materiałów należy tytanian magnezu 2MgO • Ti02.
Do grupy trzeciej należą ceramiki o pośrednich wartościach ew (30...40), słabo zależnych od temperatury, z ujemnym współczynnikiem temperaturowym.
Do grupy czwartej należą ferroelektryki (por. p. 4.31). Najczęściej używanym materiałem ferroelektrycznym jest tytanian baru (BaO • Ti02).
4.90. Ceramika elektrotermiczna musi być przede wszystkim odporna na działanie wysokich temperatur i nagłe zmiany temperatury oraz odznaczać się przy tym dostateczną wytrzymałością mechaniczną i elektryczną. Niekiedy dodatkowym wymaganiem jest znaczna przewodność cieplna.
Najbardziej znaną odmianą ceramiki elektrotermicznej jest szamota, wytwarzana ze zmielonej wypalonej już uprzednio gliny ogniotrwałej z dodatkiem kaolinu. Głównymi więc jej składnikami są Si02 i Al203 (do 40%). Wytwarza się z niej m.in. wykładziny elektrycznych pieców przemysłowych, płytki kuchenek elektrycznych mieszczących w swoich rowkach spirale grzejne. Jej temperatura pracy ograniczona jest do ok. 1350°C.
W wyższych temperaturach (do 1700°C) może pracować silimanit (20% Si02, 72% A1,03) o znacznie większej rezystywności niż szamoty.
Dla pracy przy bardzo wysokich temperaturach stosowana jest w elektrotechnice ceramika cyrkonowa, zawierająca tlenki cyrkonu (Zr02) i krzemu (Si02). Jest to materiał trudno topliwy, trudno obrabialny i stosunkowo kosztowny.
Kordieryt (2MgO ■ 2A1203 • 5Si02) jest materiałem niewrażliwym na nagłe zmiany temperatury, o bardzo małym temperaturowym współczynniku rozszerzalności liniowej.
Dobrym materiałem izolacyjnym jest tlenek magnezu wypełniający w postaci proszku grzejniki rurkowe — cienkościenne rurki stalowe z umieszczonymi w nich spiralami grzejnymi.
4.91. Rozróżnia się dwa rodzaje żywic: naturalne i syntetyczne.
Żywice naturalne są produktami roślinnymi powstałymi w wyniku procesów biochemicznych, zachodzących w żywym organizmie roślinnym (kalafonia) lub roślinach obumarłych (kopale kopalne). Do żywic naturalnych zalicza się również szelak pochodzenia zwierzęcego. Żywice naturalne mają bezpostaciową budowę, w temperaturze pokojowej są twarde i kruche. Są one przeważnie łatwo topliwe i mają dobre własności izolacyjne.