img007

12.    Ład przestrzenny

Rozmieszczenie różnych form działalności gospodarczej i społecznej człowieka w przestrzenie nie jest przypadkowe i obojętne z punktu widzenia funkcjonowania gospodarki.

Prawidłowo funkcjonująca gospodarka musi mieć odpowiednią dla osiągniętego poziomu rozwoju i realizowania celów, organizac ję przestrzenną. Organizacja ta dotyczy rozmieszczenie elementów gospodarczych, technicznych i społecznych w przestrzeni, ich wzajemnych powiązań i zależności oraz relacji ze środowiskiem geograficznym.

Oznacza to konieczność zachowania ładu przestrzennego rozumianego jako kształtowanie struktur przestrzennych gospodarki pozwalające na:

a)    Zrealizowanie celów gospodarowania przy danych środkach

b)    Zapewnienie wzrostu gospodarczego danej struktury i całego przestrzennego systemu społeczno-ekonomicznego, w którym ta struktura tkwi (wzrost gospodarczy musi mieć około 3% aby zapewnić poziom rozwoju gospodarczego) może być wzrost gospodarczy bez rozwoju, lecz nie na odwrót

c)    Wyeliminowanie konfliktów przestrzennych, społecznych i ekologicznych

Rozwój zrównoważony to rozwój odbywający się przy jak najmniejszych kosztach środowiska.

13.    Podziały przestrzeni

Niejednorodność przestrzeni geograficznej oraz zróżnicowanie przestrzeni ekonomicznej sprawiają, że ze względów poznawczych, a zwłaszcza praktycznych (planowania przestrzennego), konieczny jest podział tej przestrzeni na części o jednakowej strukturze komponentów (fizycznych, przyrodniczych, technicznych, społecznych łub ekonomicznych).

Chodzi zatem o znalezienie i wy odrębnienie (delimitację) możliwie niewielkich obszarów (jednostek przestrzennych) wyraźnie jednorodnych, które wyróżniają się od obszarów sąsiednich.

14.    Podział przestrzeni geograficznej

W odniesieniu do przestrzeni geograficznej jest regionalizacja fizyczno-geograficzna, która pozwala na podzielenie badanego obszaru, w zależności od potrzeb, na różnej wielkości jednostki fizjologiczne.

Podział ten ma charakter hierarchiczny.

Punktem wyjścia jest homogeniczna względem podstaw ow ej cechy diagnostycznej, lub zespołu cech diagnostycznych, jednostka elementarna, którą może być ekosystem (podstawowa jednostka funkcjonowania przyrody stanowiąca układ złożony z biocenozy - flory' i fany- i jej biotopu - w arunki fizjograficzne, takie jak rzeźba terenu, klimat, gleby, historia powitania zbiorow isk roślinnych), w którym zachodzi obieg materii i przepływ energii) lub krajobraz.

Jednostki elementarne sątaksonami I stopma. Łącząc je w zespoły otrzymuje jednostki taksonomiczne II stopnia, te zaś można połączyć do stopnia III.

Przykładem może by'ć podział fizyczno-geograficzny Polski J. Kondrackiego posłużono się systemem taksonomiczny, w którym jednostką elementarną był mikroregion, dający po zagregowaniu mezoregiony (który ch w Polsce jest około 300). Tw orzą one struktury' hierarchiczne.

Przy kładowo mezoregion wysp Uznam i Wolin należy do makroregionu Pobrzeża Zachodniopomorskiego znajdującego się w' obrębie podprowincji Przybrzeży Poludmow'obałtyckich, która należy do prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego, będącego elementem podobszaru (strefy) Pozaałpejskiej Europy Zachodniej, należącego do obszaru Europy Zachodniej.

15.    Podział przestrzeni ekonomicznej

Hierarchiczny charakter ma również stiuktura przestrzeni ekonomicznej. Badanie jej zróżnicowania przestrzennego opiera się o metodę regionalną. Należy' przy tym rozróżnić dwie techniki stosowune w geografii ekonomicznej:

a)    Procedurę topologiczną - której istota sprowadza się do poszukiwania i klasyfikacji elementarnych jednostek przestrzennych o podobnych cechach jakościowych

b)    Regionalizacja - jest specyficznym przypadkiem procedury' topologicznej, bowiem o ile typologii chodzi jednie o identyfikację jednostek podobnych, o tyle przy' regionalizacji musi być spełniony warunek