Zapominamy, że gospodarka przestrzenna to prawidłowa lokalizacja działalności gospodarczej, to właściwe użytkowanie terenów i koordynowanie przestrzenne wszelkiej działalności. Nie uruchomimy gospodarki, bez zharmonizowania działań gospodarczych z innymi czynnikami - rozwojem infrastruktury i usług oraz z rynkiem pracy.
Nie trafia do nas oczywista prawda, że realizacja dużych inwestycji infrastrukturalnych jest możliwa tylko w ramach prawidłowo prowadzonej polityki przestrzennej i przy sprawnym systemie planowania krajowego, regionalnego i lokalnego. Sprawa autostrad jest najlepszym przykładem jak dalece nie rozumiane są w Polsce współczesne reguły ‘gry o przestrzeń’.
Nasza walka z bezrobociem jest o wielkie trudniejsza, w sytuacji słabej koordynacji przestrzennej działalności gospodarczej wszystkich sektorów i przy braku ekonomiczno-przestrzennej logiki w rozmieszczeniu ludności.
Planowanie i dobra polityka przestrzenna są też warunkiem wprowadzenie w Polsce racjonalnego systemu podatku od nieruchomości, co pozwoliłoby na zwiększenie dochodów samorządów terytorialnych, nękanych kryzysami finansowymi. Pozwoli też, aby dochody z tytułu wzrostu wartości terenów w wyniku decyzji planistycznych zasilały budżety lokalne, a nie były przechwytywane przez spekulantów i ‘pseudo-developerów’.
Są to najważniejsze, z dłuaiei listy problemów których rozwiązywaniem zajmuje się polityka przestrzenna, wsparta odpowiednimi instrumentami - planowaniem, działaniami ekonomicznymi i, w pierwszym rzędzie, prawem.
Dlatego o ładzie przestrzennym decyduje w pierwszym rzędzie polityka władz publicznych, jest to jej niesłychanie ważne zadanie. Równocześnie - brak świadomej polityki przestrzennej, lub jej zaniechanie to również polityka - najgorsza z możliwych, gdyż przynoszącą niepoliczalne straty i szkody.
Z tych powodów społeczna i ekonomiczna ranga gospodarki przestrzennej jest od dawna doceniana w krajach rozwiniętych gospodarczo, tworzenie nowoczesnych podstaw planowania przestrzennego i systemową kontrolę procesów inwestycyjnych rozpoczęto tam w dziewiętnastym wieku. Obecnie, kraje te dysponują zaawansowanymi instrumentami polityki przestrzennej oraz sprawnie działającymi instytucjami publicznymi, które ją kreują i realizują.
Bliska perspektywa wstąpienia do Unii Europejskiej, stawia gospodarowanie przestrzenią w Polsce wobec nowych wyzwań. Wprawdzie, regulacje prawne w dziedzinie planowania przestrzennego, gospodarki gruntami, projektowania i prawa budowlanego nie są objęte w UE unifikacją, nie wolno jednak zapominać o ich istotnych konsekwencjach w dziedzinach podlegających unifikacji.
Dostęp do funduszu spójności i funduszy strukturalnych finansowanych przez Unię nada gospodarowaniu przestrzenią nowy sens, bowiem bez właściwego przygotowania projektów nie będzie można skorzystać z tych funduszy. Wynikają stąd nowe zadania dla planowania i zarządzania przestrzenia kraiu. dotyczą one zarówno przyjętych już zobowiązań w zakresie harmonizacji prawa, jak i przygotowania się do maksymalnego wykorzystania dostępnych, unijnych środków. Można mieć nadzieję, że akcesja do Unii Europejskiej będzie wymuszać racjonalizację i poprawę funkcjonowania polskiej gospodarki przestrzennej, przede wszystkim w sferze planowania rozwoju na poziomie krajowym i regionalnym.
Kraje Unii Europejskiej tworzą ważne dokumenty planistyczne w dziedzinie polityki przestrzennej, jak ESPD (European Spatial Development Perspective), który w części 5 wyraźnie określa poszerzenie Unii jako wyzwanie dla Europejskiej Polityki Przestrzennej. Określa on też zasady, które są brane pod uwagę
‘BARIERY I PROBLEMY GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ W POLSCE' RAPORT KRAJOWEGO SEKRETARIATU „HABITAT" STRONA III