img417 (7)

Most zbudowany przez Jarlabankiego był aktem dobroczynności, jak też własnej reklamy i istnieje kilka innych przykładów takiego postępowania. Kamień w Salna, w Upplandii, wymienia trzech braci, którzy go wznieśli oraz zbudowali most ku pamięci swego ojca. „Boże pomóż jego duchowi i duszy i przebacz mu jego grzechy i winy”. Dalej napis przechodzi w wersy:

Zawsze będzie stał,

jak długo trwa czas

ten most trwale ustawiony

szeroko w pamięci dobrego człowieka.

Młodzieńcy go zrobili dla ich ojca.

Żaden pomnik-droga nie może być lepiej wykonany.

Na takich pomnikach zapisane są także inne działania społeczne: budowanie sceluhus, hospicjum na pustkowiu dla podróżnych, wybieranie miejsca thingu - miejsca na wolnym powietrzu, gdzie społeczność mogła zwoływać sądy (odnosi się to do krajów skandynawskich - uw. red.). Takie miejsce było oznaczane przez stojące kamienie i pomiędzy nimi mógł znajdować się kamień runiczny opisujący rodzinę i dobra fundatora. Powiązanie z sądami tłumaczy prawdopodobnie silny element dumy z tego miejsca i dziedziczenia, co ukazują niektóre kamienie runiczne. Prawdopodobnie najbardziej oczywisty przykład występuje w Hillersjó, w Upplandii, chociaż tutaj napis występuje na skale, gdzie żaden z przechodniów nie mógł zapamiętać zmieniającej się własności. „Geirmundr poślubił Geirlaugę kiedy była dziewicą. Mieli oni syna zanim on [=Geirmundr] utonął. Potem syn umarł. Potem ona poślubiła Guórikra. On [...] (około 30 runów brakuje). Potem mieli dzieci, ale tylko jedna córka przeżyła. Nazywała się Inga. Poślubił ją Ragnfastr z Snottsta. Potem on umarł, a po nim syn. A matka [=Inga] dziedziczyła po swym synu. Potem poślubiła Eirikra. Potem ona umarła. Wtedy Geirlauga wzięła dziedzictwo po swej córce Indze”. Była to skomplikowana historia i wymagała zapisania, aby nikt nie rościł sobie później praw do posiadłości. Inne kamienie w sąsiedztwie wspominają tę rodzinę i potwierdzają kolejność dziedziczenia. Tekst z Hillersjó zaczyna się napomnieniem dla przechodnia, aby przeczytał historię: „Przeczytaj te runy!”

Zachowały się kamienie zawierające podobny materiał genealogiczny, któremu towarzyszą oświadczenia o dziedziczeniu. Ale rodzina nie była jedyną instytucją, jaka spajała społeczeństwo wikingów i kamienie runiczne określają niekiedy inne związki. Niektóre odnoszą się do mężczyzny jako czyjegoś felagi. Słowo to przeszło do języka angielskiego, gdzie przybrało formę „fellow”, „towarzysz”. Jego pierwotne znaczenie ukazuje etymologia. Pierwszy element to staronodyckie fe, „pieniądze”; drugi jest spokrewniony z czasownikiem leggia, „kłaść”. Stąd „fellow” to ktoś, kto wyłożył pieniądze dla wspólnego przedsięwzięcia, partner w interesach. Znaczenie to jest oczywiście zapisane w runach. Przykład wart uwagi widoczny jest na kamieniu wikingów znajdującym się poza Skandynawią. Na wyspie Berezań u ujścia Dniepru w południowej Ukrainie znaleziono kamień z uszkodzonym napisem, który prawdopodobnie należy odczytać jako: „Brandr wykonał tę kamienną trumnę dla swego