IMG59 (7)

216

8.5.5. Kontrola i prognozowanie występowania szkodliwych foliofagów

Kontrola występowania foliofagou sosny może byt' przeprowadzana w roznyth kh stadiach rozwojowych oraz w różnych porach roku

1)    w okresie spoczynku zimowego (jesienne poszukiwania pierwotnych szkodników sosny, nadzwyczajna kontrola występowania p<vzw.irck strzygom chomówki i poprm.h.i cctyniaka na przedwiośniu).

2)    w okresie przejściu ze ściółki w korom sosny (nadzwyczajna kontrola barczatki sosnówki przeprowadzona na przedwiośniu i.

3)    w okresie rójki (nadzwyczajna kontrola śledzenie rójki osnui gwiaździstej, popro-cha cctyniaka. strzygom choinówki. boreczników. zasadnicza kontrola brudnicy mniszki i.

4)    w stadium jaja (nadzw yczajna kontrola brudnicy mniszki, strzygoni choinówki. osnui gwiaździstej. boreczników).

5)    w okresie wylęgu gąsienic (kontrola brudnicy mniszki).

6)    w okresie żeru gąsienic (specjalna kontrola foliofagów przy zastosowaniu chwytni-ków kału i przez ścinanie drzew kontrolnych I.

7)    w okresie przepoczwarezcnia gatunków przcpoczwarczających się w koronach drzew (przez ścinanie drzew kontrolnych).

Celem jesiennych poszukiwań pierwotnych szkodników sosny jest zebranie materiału do wydania prognozy występowania w roku następnym strzygoni choinówki. poprocha cctyniaka, witalnika sosnowca, kłyslka. zawisaka borowca (gatunki te zimują w ściółce pod okapem drzewostanu w stadium poczwarki). barczatki sosnówki (zimuje gąsienicą), osnui gwiaździstej (zimuje larwa bez oprzędu). boreczników (zimują larwy w oprzędach). Kontrolę przeprowadza się po zejściu z koron do ściółki gąsienic barczatki i poprocha cctyniaka. które ż.crują najdłużej spośród wymienionych gatunków, mianowicie do nastania stałych przymrozków, co ma miejsce w listopadzie, a nawet w początkach grudnia. Kontrola objęte są drzewostany sosnowe i z przewagą sosny w wieku powyżej 20 lat w nadleśnictwach. które znane są z występowania wymienionych szkodników. Wykaz tych nadleśnictw zamieszczono w Instrukcji Ochrony Lasu. W drzewostanach tych wyznaczane są kontrolne partie o pow. od 0.5 do I ha. które są reprezentatywne pod względem zwarcia, wieku, składu gatunkowego i innych cech taksacyjnych dla całego drzewostanu. Zostają one utrwalone w terenie obrączkami zestruganej korowiny i naniesione na mapę. gdyż co najmniej przez 5 lat (tj. do terminu rewizji ich rozmieszczenia) powinny służyć celom kontrolnym. Jedna partia kontrolna reprezentuje od 20 do 50 ha lasu z tym. że na siedliskach ubogich w litych drzewostanach sosnowych II—IV klasy wieku reprezentuje ona mniejszą powierzchnię lasu (od 20 do 30 ha), na siedliskach bogatych w drzewostanach wielogatunkowych lub w drzewostanach jcdnogatunkowych V klasy wieku i starszych od 30 do 50 ha. Co roku wyznacza się na partii kontrolnej jedną sosnę o cechach przeciętnych i w obrębie rzutu jej korony, tj. na powierzchni podokapowej, dokonuje się poszukiwań zimujących szkodników i ich pasożytów, stopniowo odsłaniając ściółkę, a lam. gdzie występuje osnuja. także glebę mineralną do głębokości 10— 15 cm (rys. 8.138). Zebrany materiał owadzi odpowiednio opakowany i zewidencjonowany (patrz. Instrukcja Ochrony Lasu) przesyła się do Zespołu Ochrony Lasu. gdzie zostaje on poddany odpowiedniej analizie.

Prognozę opiera się na porównaniu średniej liczby szkodników znalezionych w kompleksie leśnym, drzewostanie przypadającej na powierzchnię podokapową z. wielkością