IMG106

Automatyczne zasilania zasobnikowe

Rys. 2.1. Czynności i urządzenia realizujące automatyczny montaż wyrobów

Zakres orientacji przedmiotów może być różny. Rozróżnia się orientację wstępną, która ma na celu pewne uporządkowanie przedmiotów w przestrzeni. W jej wyniku maleje liczba możliwych położeń tych przedmiotów i orientację ostateczną, zapewniającą tym przedmiotom ściśle określone położenie w przestrzeni. Jednak przy montażu ma znaczenie nie tylko określone położenie w przestrzeni składanych przedmiotów, lecz zwykle najważniejsze są ich wzajemne położenia. W związku z tym rozróżnia się także tzw. orientację wzajemną przedmiotów, która przeważnie jest realizowana po orientacji ostatecznej poszczególnych przedmiotów.

W zależności od kształtu przedmiotów może wystąpić konieczność podziału całego procesu orientacji na orientację wstępną i ostateczną. Przedmioty o prostych kształtach mogą uzyskiwać w wielu typach urządzeń orientujących od razu orientację ostateczną, natomiast przedmioty o złożonych kształtach muszą przejść wielostopniowy proces orientacji — najczęściej jest to orientacja dwustopniowa: wstępna i ostateczna. Zwykle orientacja wstępna przedmiotów jest realizowana bezpośrednio w urządzeniach podających, natomiast do orientacji ostatecznej są wykorzystywane specjalne urządzenia orientujące, które są wbudowane lub dołączone do urządzeń podających jako tzw. moduły orientujące.

Orientacja realizowana bezpośrednio w urządzeniach może być:

-    orientacją statystyczną,

-    orientacją polaryzacyjną.

Opisując proces orientacji określonego przedmiotu o bardziej złożonym kształcie, przyjmuje się do wstępnych rozważań tzw. bryłę zastępczą tego przedmiotu. Bryłą zastępczą może być np. walec, prostopadłościan, graniasto-slup, zawierający w sobie rozpatrywany przedmiot, z pominięciem drobnych różnic kształtu tego przedmiotu (rys. 2.2.)

Rys. 2.2. Przykłady brył zastępczych orientowanych przedmiotów (22|

93