szczególnie do osób pochodzenia robotniczego oraz do mężczyzn pracujących w tym samym lub w pobliskim zakładzie pracy, co ich rodzice. Niekiedy było to powodem kłótni rodzinnych.
Wśród badanych przez Westwooda homoseksualistów 3(5% mieszka samotnie. 24% ze swoją rodziną lub z rodziną właściciela domu, 7% dzieli mieszkanie / mężczyzną, który nie jest homoseksualistą, a 32% ma wspólne mieszkanie z homoseksualnym przyjacielem. Fakt wspólnego zamieszkania dwóch homoseksualistów nie jest równoznaczny z podjęciem przez nich, lub kontynuowaniem, życia seksualnego. Niekiedy mężczyźni ci mieszkają wspólnie przez długi okres i nigdy nie następuje między nimi zbliżenie Fizyczne. Wspólne mieszkanie daje im jednak większą gwarancję bezpieczeństwa oraz wzajemnej opieki, jak również rozwiązuje w pewnym stopniu problem samotności.
Homoseksualiści wolą mieszkać w domach, których właścicielami są homoseksualiści. Jeden z badanych przez Westwooda mieszka w domu. w którym homoseksualny właściciel wynajmuje pokoje 12 lokatorom, / których wszyscy są homoseksualistami. Itodobna sytuacja istnieje w innych grupach mniejszościowych, na przykład wśród ludności kolorowej w Stanach Zjednoczonych lub w Wielkiej Brytanii.
Polowa badanych mieszka w lokalach, w których może mieć stosunki homoseksualne z przyjacielem (29%) lub z nowo poznanym mężczyzną (21%). Druga połowa nie ma jednak tej możliwości; dla 21% użycie swego domu jako miejsca kontaktów seksualnych było trudne, natomiast dla 29% - niemożliwe ze względu na obecność rodziny, przyjaciół lub innych mieszkańców - dozorców albo sąsiadów:
Muszę być bardzo ostrożny, ponieważ moja ciotka mieszka w tym samym domu i jest bardzo wścibska.
Nic dlatego, że chciałaby mi zrobić jakąś przykrość,
ale |>o prostu dlatego, że jest samotna.
lak jak każda społeczność, również, homoseksualiści, a w każdym razie ci, którzy utrzymują między sobą kontakty towarzyskie, tworzą mniej lub bardziej stałe i określone grupy homoseksualne. (»rupy takie spotyka się zarówno w społeczeństwach zachodnich, jak i w Polsce. Oczywiście, różnią się one co do składu socjalnego. stanu majątkowego, w ieku i roli, jaką pełnią w życiu należący do nich homoseksualiści.
Mogą istnieć grupy związane z określonymi środowiskami. na przykład aktorskimi, dziennikarskimi czy rzemieślniczymi, przy czym wymieniam na chybił trafił kilka takich przykładów, nie twierdząc wcale, że są one najbardziej reprezentatywne. Poza tym należy pamiętać, że podobnie jak w grupie heteroseksualnej, druga osoba - partner - ma zwykle inny zawód niż większość członków grupy.
Grupy takie różnią się więc dość znacznie co do swego składu socjalnego, poziomu umysłowego i możliwości finansowych oraz sposobów spędzania wolnego czasu. Poza łączącymi każdą grupę więzami przyjaźni i zażyłości, dają one możliwość wymiany poglądów na temat homoseksualizmu oraz przebywania wśród podobnych do siebie osób. jak rów nież dostarczają informacji towarzyskich, szczególnie na temat innych homoseksualistów. Niekiedy też umożliwiają poszukiwanie lub zmianę partnera oraz - co nie mniej ważne - pozwalają na naturalne, nieukrywające skłonności homoseksualnych, zachowanie.
Jak każda koteria czy grupa mniejszościowa, wielu homoseksualistów używa słów znanych tylko w ich