moda kobieca XXw str21

1

na życie kobiet i u schyłku XIX w. kobieto pozostawała jeszcze nadal w całkowitej zależności od mężczyzny.

N& gruncie polskim zarówno Kodeks Napoleona, jak i Kodeks cywilny Królestwa Polskiego z 1885 r. ograniczały jeszcze wówczas swobodę kobiet. Kobieta zamężna nie miała pełnego prawa do zarządzania i użytkowania swojego majątku; prawo to posiadał mąż, który decydował o gospodarowaniu jej własnością. Miała mniej szans przy wszczynaniu sprawy rozwodowej. Prawa jej do dzieci były również zawsze mniejsze niż prawa męża. Niektórych zawodów nie wolno było kobiecie wykonywać, a uposażenie za tę samą pracę otrzymywała niższe od mężczyzny. Na niewielką liczbę kobiet pracujących zawodowo patrzono bardzo niechętnie. Prus pisze w Emancypantkach, że kobiety przyjmowane do pracy w bankach otrzymywały daleko mniejsze pensje aniżeli pracujący uprzednio na tych stanowiskach mężczyźni. Pobierały one np. piętnaście rubli zamiast trzydziestu lub dwadzieścia pięć zamiast czter-dziestu.¹⁵ Ograniczenie swobody kobiety było wówczas ogromne. Nie wolno jej było np. pokazywać się wieczorem na ulicy, iść samej do restauracji, a szanujące się damy zasiadały w teatrach tylko w lożach.

Ruch reformatorski, mający na celu uwolnienie kobiety z niewoli przesądów, zaczai się rozwijać intensywnie w latach 1880—1890. Dużo uwagi poświęcono wówczas również sprawie reformy ubioru kobiecego. „Wszystkie działaczki ruchu kobiet

13. S-.wlerKkn i!\:w.:.cltijsk8 w    postę

powo! cyzor-ori.. l»i r.