Politykę pieniężną generalnie można podzielić według charakteru, terminu i sposobu oddziaływania na:
ji - politykę ustrojową - regulującą w ramach danego ustroju walutowego stosunki między walutą krajową a walutami obcymi, a w ramach ustroju pieniężnego - sposób zaopatrywania gospodarki w pieniądz, kontrolę systemu bankowego;
politykę procesową - kombinację celów i środków, wykorzystywanych dla sterowania procesem gospodarowania pieniądzem.
Y Powyższe rodzaje polityki pieniężnej wymagają stosowania odrębnych
/\ narzędzi. Stąd w zależności od \ (1) rodzaju polityki pieniężnej można ^wyróżnić następujące rodzaje wykorzystywanych narzędzi:
narzędzia polityki ustrojowej - ogół aktów prawnych regulujących systematycznie i długofalowo ramowe warunki prowadzenia polityki pieniężnej procesowej, pieniężne aspekty stosunków gospodarczych z zagranicą oraz działalność banków,
narzędzia polityki procesowej - zestaw instrumentów sterujących procesem go spodai'o wania pieniądzem (kształtowaniem relacji pomiędzy popytem na pieniądz i podażą pieniądza), wykorzystywany w ramach systemowych, tworzonych przez ustrojową politykę pieniężną.
Przedmiotem niniejszego opracowania będą głównie instrumenty procesowej polityki pieniężnej, gdyż ich stosowanie stanowi najważniejszy i najbardziej dynamiczny przejaw stosowania polityki pieniężnej w danym kraju.
Wykorzystując do klasyfikacji kryterium (2) możliwości zakłócania przez instrument funkcjonowania mechanizmu rynkowego (pozycji banku centralnego względeijr banków komercyjnych), można wyróżnić1:
instrumenty administracyjne (dyryżystyczne) - narzędzia, których stosowanie wyłącza lub ogranicza działanie mechanizmu rynkowego; ich stosowanie polega na wykorzystywaniu uprawnień banku centralnego jako organu państwa do odgórnego narzucania bankom (i innym podmiotom) swojej woli w formie aktów prawnych; powodują one przede wszystkim zmiany w bilansach banków komercyjnych;
instrumenty rynkowe - narzędzia, których używanie przez bank centralny nie powoduje zachwiania funkcjonowania mechanizmu
7
Podział ten był utożsamiany z archaicznym już podziałem instrumentów polityki pieniężnej na instrumenty oddziałujące bezpośrednio lub pośrednio na wielkość kredytu.