P1100661 (2)

wracają i

roi z Wandą w sąsiednim pokoju

bezpiecznych związków muzyki i miłości Zgodzić się można z opinią Grenia że 1 „wychodząc [...) z moderniatycznogo kanonu pr^ cza go i posuWa się w tym kierunku, jaki '

k°n_Wtt

cja wirują kolejno w przybranych pozach eksjw, i refleksji. Bardzo śmiała jako propozycja obyczaj wa sztuka Feldmana jest równocześnie moderniity, cznle konwencjonalna w warstwie estetyzującej,« więc w opisie opery Karola „Kwiat lotosu”, p^

dramatycznej [,,,] narzuciła świadomość nasze Jęcia”Patos — banalność — groteska

równywanej z Tristanem i Izoldą i zakończonej pfe. śnią tęsknoty kochankó/w rozdzielonych przez fale Gangesu i ponure chóry ascetycznych braminów. Drugim takim opisem jest planowany przez Karola poemat symfoniczny „Życie”; zacząć ma go sen Boga marzącego o wielkim i pięknym święcie; Bóg rzuca garść gliny w przestrzeń, tworzy ziemię i ludzi, ale z tą chwilą oratorium zmienia się w operetkę i śmiech szatana zaczyna wiekuiście towarzyszyć dziełu stworzenia. Zauważyć warto, że oba scenariusze muzyczne są ekspresyjną uwznioślającą nadbudową nad menażerią ludzką. Naturalizm zawsze tęsknił do symbolu.

Drugą tęsknotą naturalistów — zwłaszcza tych u-miarkowanych, którzy albo szli za modą, albo niezbyt ufali własnej wyobraźni — j_est historyczny ko-18 Tamże, s 280