P2020014

10

-    ---——i

10

-    ---——i

styczność lV_oiiiwa dróg

wyfz.rodzicami)B

...    ....    .    ■    —j ~ ^,''^u«sa

mienia przez rodziców wagi całodziennych zabiegów pielęgnacyjny^*;„o*---, spędzania przez dziecko całej doby i przestrzegania zaleceń w tym

ściwe. Wiąże się to jednak z zaangażowaniem rodziców czy opiiUBB rehabilitacji dziecka (zgodnie zresztą z zasadą współpra

w znacznej mierze zależały wyniki terapii — i to zarówno in nlus

-stępowania! Jjcznych móz

Terapia wych - róża Wzmożone I ruchów anty wanie aktyyfl czyną pow< więc stosów tycznych J zagraża poB ' tuhamowB reakcji nal doświadc;

„Dzifl | są tu ogra ganizowl I mobilno* [ cych” nil I prawidle I również I ciała poi

Szl ści, alei tymul od razi zdomii śniejsz

gie.zl

pierw* co ląc udzie i wnie-

“    ’ i tfi ^

aa da

HI

okazji do poznawania swojego ciała oraz kontaktów z

Wynika to z faktu, ze powyższe czynności są wykonywane (powtarzane) -krotnie w ciągu dnia, a na dodatek istnieje tu duża możliwość stwarzania

otaczającym^'!

Mówiąc inaczej, mamy tutaj do czynienia z wielokrotnym i wszechstronnym w I cowaniem, a zatem z torowaniem opartym o sumowanie bodźców - czasowej I strzenne. Im więc więcej prawidłowych doświadczeń zdobędzie dziecko (nie^ w czasie konkretnych ćwiczeń terapeutycznych, ale i w życiu codziennym),^ lepsze i szybsze będą jego prawidłowe odpowiedzi.

Niejako odwracając to, należy jednak podkreślić, że sytuacja odwrotna^ skazanie dziecka na dopływ nieprawidłowych bodźców) prowadzi do utrwalą nieprawidłowych wzorców ruchowych i do rozwoju tzw. patologicznej motoryk W tym właśnie tkwi wspomniana powyżej możliwość ujemnego wpływania efekty rehabilitacji dziecka, m.in. poprzez zaniedbania pielęgnacyjnymi

Często zdarza się, że dziecko w poszczególnych etapach rozwoju wymagać będzie pomocniczego sprzętu. Przyjęcie np. prawidłowej pozycji supmacyją z wysoko uniesioną miednicą może ułatwić hamak, nosidełko czy też odpowiedni klin. Zabezpieczenie prawidłowej pozycji siedzącej mogą stanowić różne siedziska, z podparciem dla stóp lub brakiem takiego podparcia — w zależnośehąd potrzeb. Właściwą pozycję stojącą mogą ułatwić z kolei pochylone w przód, odchylone w tył lub ustawione pionowo pionizatoiy. W doborze odpowiedniego sprzętu pomocniczego obowiązują również pewne zasady. Sprzęt powinien być zawsze tak dobrany, aby ułatwiał utrwalanie nowo nabytych umiejętności, zapewniał poczucie bezpieczeństwa, motywował do czynnego udziału w czynnościach związanych z higieną, zabawą, nauką itp. Powinien on zapobiegać wtórnym skutkom m.p.dz.-przykurczom i deformacjom, nie prowokować patologicznej kompensacji, minimalizować wydatek energetyczny związany z utrzymaniem pozycji, umożliwiać eksplorację otoczenia i kontakty z rówieśnikami oraz stanowić dla rodziców pomoc w całościowej opiece nad dzieckiem, nie ograniczając możliwości funkcjonalnych dziecka itp.

Postępowanie usprawniające w różnych typach m.p.dz.

Określenie podstawowych celów postępowania usprawniającego, chociaż wynika bezpośrednio z wnikliwej analizy problemu klinicznego oraz precyzyjnej oceny rozwoju psychomotorycznego, powinno być weryfikowane w kontekście tzw. „potencjału rehabilitacyjnego” każdego dziecka. Potencjał taki określa ind* widualne możliwości w zakresie regeneracji funkcjonalnej i kompensac i o §1

I