PA270549

WNIOSKI OSTATECZNE (.EPICR1SIS)

Dobrze przeprowadzone spostrzeganie chorego dostarcza szeregu danych, które mogą potwierdzić słuszność rozpoznania, rokowania i zamierzonego leczenia, mogą je uzupełnić i pogłębić, ale mogą też je zmienić. Zwłaszcza często dopiero spostrzeganie umożliwia uzupełnienie rozpoznania anatomicznego (diagnosis anato-mica) przez rozpoznanie czynnościowe (diagnosis functionalis) i potencjalne (diagnosis poten-tialis), przez co uzyskuje się głębszy wgląd co do doniosłości zmian chorobowych. I tak zupełnie inaczej ocenia się stan chorego, dotkniętego ostrym czy też przewlekłym zapaleniem kłębuszkowym nerek zależnie od tego, czy nerki są przy tym sprawne, czy też na odwrót — czynnościowo niewydolne; u chorego na cukrzycę zależnie od tego, czy choroba przebiega z ketonurią, czy bez niej itd. Rozpoznanie potencjalne, określające maksymalne możliwości ustroju, umożliwia opracowanie przepisówdiete-tycznych w przypadkach cukrzycy, skazy dnawej, rozlanych chorób nerek i in., ustalenie dozwolonego wysiłku u chorego na serce itd. Niestety, rozpoznanie czynnościowe i zwłaszcza potencjalne często nie jest możliwe do ustalenia wskutek niepewności metod.

Po zestawieniu wyników wstępnego badania podmiotowego i przedmiotowego z danymi spostrzegania określa