PwTiR066

130 Rozdział 5

nie przez dany obiekt wymagań sanitarnych, przeciwpożarowych oraz innych określonych odrębnymi przepisami. Te ustawowe ustalenia są rozwinięte w postanowieniach rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z 2004 r. Przewiduje ono. że taka kontrola obiektu hotelarskiego może mieć miejsce w każdym czasie z urzędu, jeśli jest to uzasadnione informacjami o zmianie warunków działania lub naruszeniach wymagań, jak też na wniosek przedsiębiorcy, stowarzyszenia działającego w zakresie turystyki i hotelarstwa lub stowarzyszenia reprezentującego interesy konsumentów. Przy tym okresowe kontrole obiektów hotelarskich dokonywane z urzędu przez marszałka województwa powinny być dokonywane nie rzadziej niż raz na trzy lata. Natomiast z obowiązujących przepisów nie wynika obowiązek dokonywania okresowych kontroli obiektów innych niż hotelarskie, w których są świadczone usługi hotelarskie.

Warunkiem przeprowadzenia omawianej kontroli jest wylegitymowanie się przez osobę kontrolującą pisemnym upoważnieniem organu uprawnionego do kontroli. Samo zaś wykonanie czynności kontrolnych powinno odbywać się w obecności kierownika kontrolowanego obiektu hotelarskiego lub osoby upoważnionej do zastępowania go. W razie nieobecności tych osób mogą być wykonywane wyłącznie takie czynności kontrolne, o których terminie przeprowadzenia kierownik obiektu został uprzednio powiadomiony. Z przebiegu kontroli powinien być sporządzony protokół podpisany zarówno przez osobę kontrolującą, jak i kierownika kontrolowanego obiektu lub osobę zastępującą go, przy czym można zgłosić do protokołu swoje uwagi. Odpis protokołu powinien być przekazany przez organ kontrolujący do organu prowadzącego ewidencję obiektu. Wynika to z ustawowego obowiązku nałożonego w ustawie o usługach turystycznych na wskazane organy kontrolne, żeby w wypadku pozostawania skontrolowanego obiektu poza ewidencją organu dokonującego kontroli zawiadomić organ prowadzący ewidencję danego obiektu, że nie spełnia on wymagań przewidzianych dla rodzaju lub kategorii, do których został zaszeregowany, albo minimalnych wymagań ustalonych dla innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie.

W razie stwierdzenia w wyniku przeprowadzonej kontroli obiektu hotelarskiego, iż przestał on spełniać wymagania prawne co do wielkości obiektu, jego wyposażenia lub zakresu świadczonych usług, właściwy organ dokonuje z urzędu zmiany rodzaju lub kategorii obiektu, bądź uchyla decyzję o zaszeregowaniu obiektu do określonego rodzaju. Jeżeli zaś obiekt, w którym są świadczone usługi hotelarskie, nie spełnia wymagań sanitarnych, przeciwpożarowych lub innych określonych odrębnymi przepisami, bądź minimalnych wymagań co do wyposażenia odnoszących się do innych obiektów niż hotelarskie, w których są świadczone usługi hotelarskie, to organ ewidencyjny może nakazać wstrzymanie świadczenia wskazanych usług do czasu usunięcia stwierdzonych uchybień. Następuje to w formie decyzji administracyjnej. Przepis ten dotyczy wszystkich obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie, oraz nie narusza uprawnień innych organów, wynikających z odrębnych przepisów. Właśnie z odrębnych przepisów k.w. wynika np. odpowiedzialność za wykroczenie, jeśli usługi hotelarskie są nadal świadczone wbrew decyzji nakazującej wstrzymanie ich świadczenia.

Omawiane rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z 2004 r. przewiduje, że nie uważa się za spełnione wymagań co do wyposażenia, jeśli elementy wyposażenia danego obiektu hotelarskiego lub innego obiektu, w którym są świadczone usługi hotelarskie, są niesprawne, uszkodzone, niedostępne lub nadmiernie zużyte. Podobnie niemożliwość skorzystania z określonych usług w chwili ich oceny lub kontroli będzie uznawana za brak dostępności danych usług w ocenianym lub kontrolowanym obiekcie. Tej treści przepisy mają zapobiegać fikcji w zakresie uznania za spełnione wymagań w sytuacji, gdy stan techniczny elementów wyposażenia obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie, nie jest należyty, a wymagana dostępność określonych usług podstawowych lub uzupełniających jest tylko teoretyczna.

Od 2001 r. w wyniku zmian ustawy o usługach turystycznych kompetencje kontrolne w zakresie spełniania przez obiekty hotelarskie wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii otrzymał minister właściwy do spraw turystyki. Kompetencje te nie obejmują kontrolowania innych obiektów niż hotelarskie, w których świadczone są usługi hotelarskie. Wskazane przepisy stworzyły jedynie możliwość, a nie obowiązek dokonywania omawianej kontroli uprzednio przez Ministra Gospodarki jako ministra właściwego do spraw turystyki, a obecnie przez Ministra Sportu i Turystyki. Jak zostało to wyjaśnione w uzasadnieniu rządowego projektu tych zmian, wskazana regulacja ustawowa miała na celu stworzenie „instrumentu zapewnienia jednolitego systemu ocen i standaryzacji usług hotelarskich oraz poziomu kategoryzacji niezależnego od lokalnych uwarunkowań”. Wykorzystanie tego instrumentu ma mieć charakter wyjątkowy. Wówczas do kontroli wykonywanej przez wskazanego ministra znajdą odpowiednie zastosowanie wyżej omówione przepisy ustawy o usługach turystycznych. W razie stwierdzenia w wyniku takiej kontroli, że dany obiekt hotelarski nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju lub kategorii, do których został zaszeregowany, minister właściwy do spraw turystyki będzie występował do właściwego organu o dokonanie zmiany rodzaju lub kategorii tego obiektu hotelarskiego.

5.15. Ochrona prawna nazw rodzajowych i oznaczeń kategorii obiektów hotelarskich

Ustawa o usługach turystycznych przewiduje, że nazwy rodzajów oraz oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich podlegają ochronie prawnej i mogą