Charakteryzuje się szarozielonym odcieniem, lest to niewielka roślina wieloletnia (bylina) osiągająca 10-20 cm wysokości. Listki ma wąskie, sztywne i lekko ząbkowane, kwiaty - jasnorzerwone, osadzone pojedynczo na długich szypulkach.
Goździki sine uprawiane są na rabatach lub w ogródkach skalnych. W stanie dzikim spotyka się je niezwykle rzadko, głównie na siedliskach piaszczystych, w suchych lasach sosnowych oraz na skałkach.
Roślina dwuletnia, dorastająca do 70 cm wysokości. Łodygę ma wi-dlasto rozgałęzioną, liście lancetowate, zrośnięte, dolne - tępe, górne - zaostrzone. Kwiaty są różowopurpurowe, skupione w zbite pąki na szczytach rozgałęzień. Kielichy kwiatów mają kształt walcowaty. Cala roślina jest krótko i miękko owłosiona (kosmata). Goździk ten kwitnie w lipcu i sierpniu. Występuje na terenie całej Polski (choć dość rzadko) na łąkach i pastwiskach.
Ten bardzo ładny goździk występuje w Polsce jedynie w Tatrach. Należy do najmniejszych gatunków goździków (dorasta jedynie do 10 cm wysokości). Z różyczki liściowej tej rośliny wyrastają krótkie, jednokwiatowe łodygi. Kwiaty ma stosunkowo duże, o słabym zapadni. barwy różowej.
Goździki lodnikowe rosną w szczelinach skalnych i wyleżyskach śniegowych. Kwitną w czerwcu i lipcu. Spotykane są w alpinariach (sztucznie stworzone środowisko górskie) w ogrodach botanicznych.
Ładna roślina wysokości 20-60 cm, z dwuletnimi pędami. Łodygi ma zwykle pojedyncze, wzniesione, nagie, u góry rozgałęzione, lej kwiaty są różowe lub białe, pachnące wanilią, o dość dużych płatkach (długości 10-17 mm), charakterystycznie postrzępionych.
Goździki pyszne występują na różnych typach łąk, w świetlistych lasach i zaroślach. Znane są dwa gatunki: jeden rośnie na nizinach i ma kwiaty głównie białe, drugi w górach - o kwiatach różowych. W wielu krajach Europy goździki pyszne znajdują się pod ochroną.
'Ssjjjjizzj 'jjj
17