s05 (9)

ściowe uchylenie drzwiczek. Osłony te nie były odrzucane, co spowodowało podczas przymusowych skoków ze spadochronem wiele niepotrzebnych ofiar. Z czasem opracowano odrzucaną wersje osłony. a na wewnętrznej stronie drzwiczek kabiny umieszczono łom. który mógł być użyty przez pilota w razie zacięcia sie osłony. W celu polepszenia widoczności z kabiny zastosowano wkrótce, już w wersji Mk. I, nieco wypukłą osłonę, o powierzchni nierozwijalnej. opracowaną przez firmę Malcolm. Przez pewien czas na lewym boku osłony umieszczano owalne okienko, które otwierane w razie oblodzenia lub zachlapania olejem mogło poprawić widoczność. W wersjach rozpoznania fotograficznego opracowano wariant osłony mający na bokach duże kroplowe wypukłości. Zwiększały one pole widzenia pilota, szczególnie ku przodowi, pozwalając pilotowi na ..wychylenie” głowy. Widoczność do tyłu zapewniało oszklenie części kadłuba za kabiną oraz lusterko ■wsteczne, prostokątne, później okregłe. zamontowane na szczycie krawędzi wiatrochronu. Wielowarstwową szybę pancerną o grubości 38 mm umieszczano początkowo na zewnątrz wiatrochronu w grubej metalowej ramie. W wersji Mk. V zastosowano integralną szybę pancerną. osadzoną wewnątrz wlatrochronu. Równolegle do szyby pancernej przesuwana być mogła w dół i w górę przyciemniona szyba ułatwiająca obserwacje do przodu w locie pod słońce. Na linii wzroku pilota zainstalowany był celownik odblaskowy typu GM-2, który wyparł zdecydowanie używany poprzednio celownik z muszką kołową.

Przyrządy pokładowe 1 wskaźniki zgrupowane były na tablicy umieszczonej pionowo w przodzie kabiny. Przyrządy nawigacyjne (prędkościomierz, wysokościomierz. wariometr, sztuczny horyzont, zakretomierz i żyroskopowy wskaźnik kursu) tworzyły według brytyjskich norm osobną grupę na wydzielonej, specjalnie amortyzowanej płycie pośrodku tablicy przyrządów pokładowych. Busola magnetyczna typu poziomego umieszczona była miedzy kolanami pilota. Fotel pilota o regulowanej wysokości, początkowo metalowy, zastąpiono z czasem fotelem prasowanym z bakelitu. Pasy bezpieczeństwa po zapieolu mogły być luzowane lub dociągane w miarą potrzeby. Na tylnej ściance kabiny umieszczony był klakson ostrzegawczy, włączający sie automatycznie w chwili zredukowania poniżej dopuszczalnej wartości prędkości obrotowej silnika przy schowanym podwoziu. Ostrzegał on przed lądowaniem z zamkniętym podwoziem.

PODWOZIE — było jednogoleniowe, chowane w locie. Amortyzatory olejowo-powietrzne systemu Vickers. Rozstaw kół wynosił 1,74 m. Położenie podwozia „wypuszczone” sygnalizowane było oprócz

5