s347

Rozdział 22

Podstawy programowania w sheilu

Jan Walter

Do czego służą skrypty Pisanie programów w sheilu Korzystanie ze zmiennych Korzystanie z konstrukcji Tworzenie funkcji

Element systemu operacyjnego odpowiedzialny za interpretację poleceń i obsługę urządzeń wejścia nosi nazwę sliella. W systemie MS-DOS najpopularniejszym shellem jest COMMAND.COM; w Windows 95 rolę graficznego shella pełni program EXPLORER.EXE. Większość systemów uniksowych udostępnia kilka różnych shelli zarówno dla trybu tekstowego, jak i graficznego.

Najpopidamiejszym shellem w systemie Linux jest bash. Nazwa ta jest skrótem od Doume Again Shell i bierze się od nazwiska jednego z pierwszych projektantów shelli dla UNIX-a. ba3h posiada mniejszego kuzyna, ash, który nie udostępnia niektórych zaawansowanych funkcji, takich jak historia poleceń; zajmuje jednak mniej miejsca i dlatego często spotyka się go na dyskietkach instalacyjnych i startowych dystrybucji Red Hat. Oprócz shella bash często spotyka się również klony standardowych shelli systemu UNIX: sh (shell Boume’a), csh (shell C) oraz ksh (shell Koma).

Należy pamiętać, że zarówno w I.inuksie, jak i w pozostałych wersjach UNIX a (a nawet w DOS-ie i OS/2), shell jest zwykłym programem i z punktu widzenia systemu nic różni się niczym od innych programów. Wewnątrz shella można zawsze uruchomić innego shella, podobnie jak można wydać polecenie ls, wyświetlające listę plików w katalogu. Fakt ten jest istotny ponieważ większość skryptów nic jest interpretowana przez shella, w którym zostają uruchomione: zamiast tego na potrzeby danego polecenia

•yrsctaiz' nnwu chp.ll