kompetentna. Gdy ich brak, obecność sygnału nie ma dla komórki znaczenia- jej oznacza wówczas brak kompetencji.
Wycofywanie i degradacja receptorów wewnątrz komórki lub ich przemi pomiędzy wnętrzem a powierzchnią komórki, jak w przypadku receptora ABPI lub białka wspomagającego jej transport PINI, czy też między jądrem wym a cytoplazmą, jak w przypadku fitochromu, może zmieniać kompetencjęI w czasie i wpływać na kierunek procesu morfogene tycznego. Jak niedawno wy Clochrom podczas swego pobytu w jądrze może się wiązać bezpośrednio z transkrypcyjnymi. modulując ich aktywność.
Przykładem braku kompetencji komórek jest stan spoczynku bezwzgt w kambhim. Jak wiadomo, czynnikiem stymulującym aktywność podziałową k tej tkanki jest auksyna. Początkowo uważano, że brak podziałów pcryklil w okresie zimy u drzew klimatu umiarkowanego jest skutkiem braku auksyny. W nie wegetacyjnym źródłem auksyny płynącej bazypetalnie w kambium są aktywnie rosnące wierzchołki pędu i wytwarzane przez nie młode liście. Podanie | gennej auksyny na górną powierzchnię pędu powodowało reakcję w postaci Wj nia podziałów przez komórki kambialne tylko wówczas, gdy pęd znajdował się spoczynku względnego (początek roku kalendarzowego)- W fazie spoczynft^ względnego pędu (koniec roku kalendarzowego) kambium nie dzieliło się, w obydwu przypadkach stwierdzano transport egzogennego hormonu w k zachodzący z prędkością porównywalną z prędkością transportu w aktywnym wiosennym. Oznacza to, że w fazie spoczynku bezwzględnego (pierwsza faza komórki kambium są zdolne do transportowania auksyny, ale nie mają r. sygnafu auksynowego, potrzebnych do inicjacji podziałów komórkowych. Zatem, obecności auksyny, komórki nie reagują.
Brak kompetencji komórek jest przyczyną braku reakcji wierzchołka na rający do liści sygnał fotoperiodyczny w przypadku, w którym podziały kot zostaną zahamowane przez lokalne obniżenie temperatury. Wierzchołek taki, warunków indukujących do kwitnienia, będzie sic nadal rozwijał jako wici wegetatywny. W tym przypadku kompetencja wiąże się zc zdolnością komórek lenia się. Nic zawsze lak być musi. Komórki mezofilu liścia Zimna. przeróżnico się, tzn. zróżnicowane i zmieniające swój fenotyp w kulturze zawiesinowej w e' trachcalnc, nic wymagają podziału, aby wstąpić na nową ścieżkę różnicowania.
Interesujący przykład kompetencji nabywanej z czasem stanowi komórka przed roś li paproci w fazie nitki. W komórce tej ułożenie płaszczyzny podziału zm:; pod wpływem sygnału płynącego ze środowiska, jakim jesl światło niebieskie, a_ padłego do osi nitki na równoległe. Zmiana ta oznacza przejście przedrośla od formyf wymiarowej nitki (JD) do formy planarnej, dwuwymiarowej (2D), działającej jak słoneczna, bo zbierającej światło na znacznej powierzchni. Kiełkujące z zarodnika śle, w warunkach naturalnych, w glebie, rozwija się początkowo w ciemności, a więc runkach nieindukcyjnych. Kośnie wtedy wyłącznie liniowo, aby jak najszybciej dostęp do światła. Podziały komórki apikalnej są wzajemnie równoległe, prostopadłe' wydłużającej się nitki tak długo, jak długo rozwój przebiega w ciemności. Jeżeli samego początku eksperymentalnie oświetli się kiełkujące zarodniki światłem niel komórka apikalna nie od razu zareaguje zmianą orientacji podziałów. Najpierw kii