skanuj0005 (570)

Rozwinięcie powyższej definicji sprowadza się do realizacji następujących zasad:

■    rozwój turystyki powinien być dostosowany do rodzaju i jakości zasobów środowiska przyrodniczego i nie powodować ich degradacji;

■    miejscowa ludność powinna partycypować we wszystkich przedsięwzięciach związanych z turystyką, które podejmowane są na zamieszkałych przez nią terenach;

■    oferta turystyczna powinna opierać się na miejscowych zasobach naturalnych, ludzkich i materialnych, powstające obiekty powinny być dopasowane skalą do otoczenia;

■    rozwój turystyki powinien być zintegrowany z miejscowym rozwojem gospodarczym oraz być korzystny etycznie, społecznie i ekonomicznie dla miejscowej ludności.

Warto podkreślić, że zgodnie z założeniami realizacja turystyki zrównoważonej nie wymaga ograniczenia liczby podróżujących, a tylko oszczędnego gospodarowania zasobami środowiska i przestrzenią (tab. 10.1).

Tabela 10.1. Różnice między konwencjonalnym a zrównoważonym zarządzaniem rozwojem turystyki

Zarządzanie konwencjonalne	Zarządzanie zrównoważone
Zagospodarowanie turystyczne bez planowania	najpierw planowanie - potem zagospodarowanie
Każda gmina planuje oddzielnie	planowanie całych regionów
Zabudowa chaotyczna - wszędzie	koncentracja zabudowy - oszczędzanie terenu
Architektura miejska, odrębna od miejscowego stylu	typowa architektura okolicy (formy i surowiec)
Wykorzystywanie szczególnie wartościowych krajobrazów	pozostawienie szczególnie wartościowych krajobrazów w stanie nienaruszonym
Budowanie nowej infrastruktury, nowych miejsc noclegowych	lepsze wykorzystanie istniejącej infrastruktury
Pozostawienie rozwoju turystyki w rękach obcych promotorów	ludność miejscowa ma prawo decyzji i udziału w turystyce
Branie pod uwagę wyłącznie korzyści ekonomicznych	przeprowadzenie bilansu strat i zysków przy rozpatrzeniu wszystkich ekonomicznych, ekologicznych i socjologicznych aspektów
Tworzenie bazy dla prywatnego ruchu samochodowego	popieranie komunikacji publicznej i alternatywnej (np. rowery, wozy, sanie)
Ogólne utechnicznienie i mechanizacja urządzeń turystycznych	selektywne zagospodarowanie techniczne, popieranie niezmechanizowanych form turystyki

Źródło: Zielińska (1996).

146