skanuj0007 (493)

6.2. Turystyka kwalifikowana (turystyka aktywna) w koncepcji turystyki zrównoważonej 255

6.2. Turystyka kwalifikowana (turystyka aktywna) w koncepcji turystyki zrównoważonej

Marta Jarzębowska, Andrzej Kowalczyk, Sylwia Kulczyk, ,

Anna Kurkowska, Wojciech Lewandowski

O ile z punktu widzenia zasad ochrony środowiska przyrodniczego większość form turystyki kwalifikowanej (turystyki aktywnej) jest zapewne zgodna z założeniami turystyki zrównoważonej (poza - o czym wcześniej wspomniano - turystyką narciarską),

0    tyle rola turystyki kwalifikowanej w aktywizacji lokalnej gospodarki (znowu poza turystyką narciarską) jest raczej niewielka. Wynika to przede wszystkim z jednego powodu. Zgodnie z definicją turystyki zrównoważonej jedną z jej głównych cech jest niemasowy charakter. Turystyka kwalifikowana z „natury rzeczy” nie jest masowa (gdyż wówczas nie byłaby „kwalifikowana”) i ma charakter „elitarny” (nie tyle z powodu kosztów jej uprawiania, co niewielkiej liczby osób ją uprawiających), dlatego trudno oczekiwać, aby była ona istotnym czynnikiem aktywizującym gospodarkę terenów odwiedzanych przez uprawiających ją turystów.

Jednak, z powodu dającego się zaobserwować od co najmniej kilkunastu lat coraz większego zainteresowania turystyką kwalifikowaną, niektóre jej formy zaczynają przynosić wymierne korzyści ekonomiczne.

Stwierdzenie to dotyc2y przede wszystkim turystyki narciarskiej, która jednak nie będzie rozpatrywana w tym rozdziale z powodu jej negatywnych oddziaływań na środowisko przyrodnicze. Mimo że sprawia ona ogromną satysfakcję uprawiającym ją osobom, a także znaczne korzyści usługodawcom i - bardzo często - mieszkańcom miejscowości

1    terenów odwiedzanych przez miłośników narciarstwa, to jednak związane z narciarstwem (zwłaszcza zjazdowym) szkody w szacie roślinnej, jego wpływ na procesy erozyjne itp., sprawiają, iż zdaniem piszącego te słowa nie należy turystyki narciarskiej traktować jako formy aktywności turystycznej zbliżonej do idei turystyki zrównoważonej¹⁰¹.

Poza narciarstwem do rodzajów turystyki aktywnej, które z racji swoich rozmiarów i sposobu organizacji związanych z nimi usług, zaczynają być ważnymi czynnikami rozwoju lokalnego - nie powodując jednocześnie poważniejszych strat w środowisku przyrodniczym (odnośnie do turystyki związanej z golfem, w mniejszym stopniu dotyczy to pozostałych form, zdania na ten temat są podzielone) - są przede wszystkim:

•    turystyka rowerowa (ang. bike tourism, biking tourism, cyclotourism, franc. cyclo tourisme, cyclotourisme, velotourisme, niem. Fahrradtourismus);

•    turystyka konna (ang. horse-riding tourism, horse tourism).

•    turystyka golfowa (ang. golf tourism, franc. tourisme de golf).

Chociaż wymienione rodzaje turystyki kwalifikowanej były uprawiane już dawniej (np. gra w golfa, czy jazda konna), to jednak dopiero w końcu XX w. ich rozmiary

¹⁰¹ Innym powodem pominięcia w prezentowanej książce turystyki narciarskiej jest poświęcenie jej wiele uwagi w wydanej w 20X0 r. pracy autorstwa A. Kowalczyka i M. Derek Zagospodarowanie turystyczne.