skanuj0014 (324)

6.2. Turystyka kwalifikowana (turystyka aktywna) w koncepcji turystyki zrównoważonej 269

Rozmieszczenie szlaków konnych w Stanach Zjednoczonych jest nierównomierne. Chociaż stan Tennessee nie należy do największych, właśnie w nim szlaki konne miały w 2010 r. największą długość. Z kolei w stanach położonych w Górach Skalistych, czy na Wielkich Równinach długość tras wyznaczonych do celów turystyki jeździeckiej jest niekiedy nieduża, co wynika w dużym stopniu z małej atrakcyjności turystycznej niektórych stanów (np. Iowa, Nebraska) lub rzadkiej sieci osadniczej (np. Montana, Newada) (tab. 29).

Z oczywistych powodów (rozmieszczenie ludności i gęstość zaludnienia, charakter rolnictwa, poziom uprzemysłowienia itp.) w Europie turystyka konna przedstawia się nieco inaczej niż w Ameryce Południowej czy w Stanach Zjednoczonych. Oczywiście w większości państw Europy jest ona coraz bardziej popularna, ale kierunki jej rozwoju są inne, gdyż często ogranicza sie ona do przejażdżek rekreacyjnych w pobliżu miejsca zamieszkania. Niemniej jednak w niektórych krajach (np. pewne regiony we Francji, Hiszpanii i Niemczech, a także w Polsce, na Węgrzech i w Rumunii) są bardzo dobre warunki do rozwoju turystyki konnej zbliżonej swoim charakterem do form spotykanych w Argentynie, czy w Stanach Zjednoczonych.

Również w niektórych krajach Azji turystyka konna zaczyna być jedną z ważniejszych form turystyki kwalifikowanej. Tak jest np. w Mongolii, Kazachstanie i Kirgista-nie, w których cechy środowiska geograficznego oraz tradycje jeździeckie sprawiają, że przybywa do nich coraz więcej zagranicznych turystów zainteresowanych jeździectwem.

Przez długi czas jeździectwo w Polsce było uważane za sport elitarny. Zę względu na tradycje jeździeckie Polaków, sięgające jeszcze XV w., jazdy konnej nauczano dzieci z arystokratycznych rodzin, a posiadanie konia stanowiło o prestiżu rodziny [Cynarski, Obodyński 2006, 421]. Kolebką polskiej turystyki jeździeckiej są Karpaty. Prawdopodobnie turystyka jeździecka istniała tam jeszcze zanim zdefiniowano pojęcie turystyki, a szczególnie turystyki kwalifikowanej. Już w sierpniu 1873 r. odbyła się pierwsza opisana w literaturze wycieczka konna na najwyższy szczyt Karpat Wschodnich - Howerlę [http://gtj.pttk.pl/p_01_gtjpttk.html]. Konny ruch turystyczny pod opieką miejsc cowych przewodników i z wykorzystaniem koni rasy huculskiej rozpoczął się w 2 połowie XIX w. [Kurek i in. 2007, 264]. Do 1989 r. turystyka konna nie była popularną