skanuj0007 (515)

część natury ludzi skazanych na nią, powinny [owe warunki] pozostawać niezauważone.

Celowe pomijanie warunków społecznych, które umożliwiają kulturę oraz stawanie się kultury naturą, kultywowaną (kulturalną) naturą z całym sztafażem łaski i talentu, lecz niemniej jednak [wyjuczonego a zatem „zasłużonego”, jest warunkiem dla istnienia charyzmatycznej ideologii, która pozwala aby kultura a w szczególności „miłość do sztuki” otrzymały centralne miejsce, jakie zajmują w burżuazyjnej :”socjodycji” (‘sociodicy’ - dualizmie społecznym?). Spadkobierca burżuazyjnych przywilejów, nie będący w stanie przywołać praw wynikających z urodzenia (których jej czy też jego klasa odmawiała arystokracji) czy też praw natury, broni podnoszonej w przeszłości przeciwko szlacheckiemu wyróżnianiu się, która niesie ryzyko tego, że sama wypali przeciwko burżuazyjnemu „odróżnieniu”, czy też ascetycznych cnót, które pozwalały pierwszej generacji przedsiębiorców usprawiedliwiać powodzenie swoimi zaletami, może wyzwać kultywowaną (kulturalną) naturę czy też naturalizowaną kulturę na to, co czasami nazywane jest „klasą”, przez coś w rodzaju pomyłki freudowskiej, na „edukację” w sensie produktu 'edukacji, który wydaje się niczego edukacji nie zawdzięczać, na „wyróżnienie" (‘distinction ), łaskę która jest zaletą oraz zaletę która jest łaską, na nie-nabytą zaletę, która usprawiedliwia niezasłużone osiągnięcia, to znaczy dziedzictwo. Aby kultura wypełniała swoją funkcję sankcjonowania odziedziczonych przywilejów, konieczne i wystarczające jest aby powiązanie pomiędzy kulturą a edukacją, zrazu oczywiste i ukryte, powinno być zapomniane lub zaprzeczone (zanegowane). Nienaturalna idea kultury nadana przy narodzeniu, kulturowy dar złożony pewnym ludziom z natury, zakłada i wytwarza ślepotę na funkcje instytucji, która zapewnia zyskowność dziedzictwa kulturowego, oraz legitymizuje jego przekazywanie, poprzez ukrywanie faktu, że funkcję taką wypełnia. Szkoła jest faktycznie instytucją która, poprzez swoje pozytywnie nienaganni werdykty transformuje społecznie uwarunkowane nierówności w kwestiach kultury na nierówności powodzenia, interpretowane jako nierówności talentu, które również są nierównościami zalet.

Poprzez symboliczne przesunięcie zasady odróżniających je od innych klas w dziedzinie gospodarki lub kultury, lub też raczej poprzez zwiększanie ściśle ekonomicznych różnic tworzonych przez czyste posiadanie dóbr materialnych poprzez różnice wywoływane posiadaniem dóbr symbolicznych, takich jak dzieła sztuki, lub

4