P1010232 (2)

mowych    Kronikach wampirów do własnych, wcześni.'    u

toczy się tutaj gra z czytelnikiem na takim pozion^i,^ ^ w wamptry mysi, się, że to taka zabawa, „e one naprawdę i i _ią Mierzona skalą przekroczenia dotychczasowych wyobrażeń n, „    =

na Kinga Miasteczko Salem (1975) okazuje się najbardziej tradycja Pb r" świadomie obra sobie za wzór Draculę Stokera. Pokazano, w jall stopi King powielił schematy fabularne swego pierwowzoru". Miasteczko pozostaje najbliższe dawnym przekazom mówiącym o wampirach - wcie-łają one Zlo, które można zwalczyć tradycyjnymi środkami, podejmując z nim bezkompromisową walkę i wierząc w moc Dobra.

John iVlalkovich (Friedrich Wilhelm Murnau) i Willem Dafoe (Max Schreck, hrabia Orlock) w filmie Cień wampira

Odnowienie paradygmatu dokonało się przede wszystkim w zakresie hipotez dotyczących pochodzenia wampirów.

Richard Matheson w Jestem legendą (1954) przypisuje wampiryzm wirusowi vampiris, odżywiającemu się krwią. Powoduje on epidemię - rozmnażanie się wampirów - w miasteczku amerykańskim w latach siedemdziesiątych (powieść Mathesona przewiduje wydarzenia, które wybuchną po dwudziestu