pic 10 11 183155

we centrum pomocy rodzinie powiadamia sąd, który wydał orzeczenie, oraz szkołę, do której wcześniej uczęszczało dziecko.

Dziecko przyjęte do pogotowia jest zazwyczaj umieszczone w izbie sanitarno-epidemiologicznej i w izbie rotacyjnej, a następnie jest włączone do grupy wychowawczej. O okresie pobytu wychowanka w izbie decyduje dyrektor działający w porozumieniu z lekarzem i pielęgniarką. Wychowawca przyjmujący dziecko do grupy i kierujący procesem wychowawczym wypełnia kartę pobytu dziecka, opracowuje wraz z psychologiem, pedagogiem, pracownikiem socjalnym, a także innymi specjalistami indywidualny plan pracy z dzieckiem. Podstawą opracowania indywidualnego planu pracy są dokumenty dziecka, analiza procesu zmian w jego rozwoju psychicznym i fizycznym w trakcie pobytu w placówce oraz oceny efektów pracy socjalnej prowadzonej z jego rodzicami. Indywidualny plan uwzględnia wiek dziecka, jego możliwości psychofizyczne, sytuację rodzinną i przebieg procesu usamodzielnienia. W zależności od zmieniającej się sytuacji dziecka jest on modyfikowany i do niej dostosowywany. Praca opiekuńczo-wychowawcza jest realizowana na poziomie pewnych standardów, które określają, co dzieciom w placówce przysługuje.

Zasadniczo okres pobytu dziecka skierowanego do pogotowia trwa do zakończenia badań i zakwalifikowania do odpowiedniej placówki, rodziny zastępczej lub przysposobienia, nie dłużej jednak niż 3 miesiące. W przypadku gdy postępowanie sądowe w sposobie uregulowania sytuacji prawnej dziecka jest w toku, pobyt może być przedłużony nie dłużej jednak niż o 3 miesiące. Pobyt dziecka w pogotowiu ustaje, gdy dziecko powraca do rodziców lub trafia do innej formy opieki, lub sąd orzeka o zakończeniu pobytu w placówce. W przypadku samowolnego opuszczenia pogotowia przez dziecko lub niezgłoszenia się dziecka w wyznaczonym terminie po usprawiedliwionej nieobecności dyrektor przeprowadza postępowanie wyjaśniające i w ciągu 24 godzin powiadamia rodziców, opiekunów, policję, sąd rodzinny oraz powiatowe centrum pomocy rodzinie o zaistniałej sytuacji, a stały Zespół do Spraw Okresowej Oceny Sytuacji Dziecka ocenia zasadność jego dalszego pobytu w placówce i podejmuje decyzję. Jeżeli wychowanek ukończył 18 rok życia i samowolnie opuścił placówkę lub rażąco naruszył zasady współżycia w placówce, dyrektor może wykreślić go z ewidencji.

Pogotowie prowadzi następującą dokumentację dotyczącą pobytu wychowanka w placówce i jego nauki:

1.    księgę ewidencji wychowanków,

2.    kartę pobytu wychowanka, w której co dwa tygodnie uzupełnia się informacje o ocenie relacji dziecka z rodzicami, jego funkcjonowaniu w placówce, w szkole, o jego samodzielności, potrzebach i ważnych dla niego wydarzeniach,

3.    kartę wyposażenia wychowanków,

4.    indywidualny plan pracy z dzieckiem,

5.    dokumentację osobistą,

6.    kartę udziału w zajęciach specjalistycznych z opisem ich przebiegu,

7.    arkusze badań i obserwacji psychologicznych oraz pedagogicznych.

Na dokumentację osobistą wychowanka składają się następujące

materiały:

1.    skierowanie,

2.    wyciąg z aktu urodzenia,

3.    orzeczenia z sądu,

4.    odpisy z aktów zgonu rodziców, jeśli nie żyją,

5.    dokumenty meldunkowe,

6.    korespondencja w sprawach wychowania,

7.    dokumenty szkolne,

8.    orzeczenie lub opinia kwalifikacyjna,

9.    wnioski i wskazania dotyczące programu indywidualnej terapii i resocjalizacji,

10.    osobista dokumentacja zdrowotna oraz inna dokumentacja dotycząca wychowanka.

Internat. Ponieważ pogotowie opiekuńcze jest placówką opieki całkowitej, winno więc zapewnić dzieciom opiekę całodobową. Czyni to poprzez internat, w którym prowadzone jest całe pozaszkolne życie dzieci w pogotowiu. Jeden wychowawca kieruje procesem wychowawczym nie więcej niż 8 dzieci. Ten niewysoki limit podopiecznych uzasadniony jest składem wychowanków oraz specyfiką pracy w pogotowiu. Mały zespół wychowanków tworzy dobry klimat do pracy opiekuńczo-wychowawczej i zapewnienia dzieciom poczucia bezpieczeństwa. Mała grupa sprzyja również dobrej pracy kompensacyjnej z dzieckiem (Krupiński 1990). W pogotowiu opiekuńczym organizuje się najczęściej grupy wiekowe, tworzone z dzieci jednej płci w zbliżonym wieku i stopniu rozwoju. Wybór koncepcji grup wychowawczych jest zależny od układu pomieszczeń w placówce, wyposażenia i liczby wychowanków. Nowi wychowankowie przed wprowadzeniem do grupy są zapoznawani z obowiązującym planem dnia i zajęć. Wprowadzając wychowanka do grupy wychowawczej, wychowawca przedstawia go z imienia i nazwiska. Wychowankowie przebywający w pogotowiu mogą utrzymywać kontakt z najbliższą rodzina, jeżeli ta tylko czuje się związana z dzieckiem i chce je odwiedzać. Dzieci mają również przepustki, które upoważniają je do wyjazdu do domu.

297