o realizm nie odnosi do wszystkich aspektów polityki światowej
o realizm ignoruje bądź lekceważy wiele kwestii o nie docenia ludzkiej skłonności do współpracy o nie dostrzega, że SM tworzą w rzeczywistości anarchiczną społeczność, a nie anarchiczny system o realizm nie docenia roli prawa międzynarodowego
o realizm ignoruje innych niż państwa uczestników polityki światowej, takich jak organizacje międzynarodowe, organizacje pozarządowe czy jednostki
o krytyka realizmu stanowi trzon
globalnej polityki emancypacji człowieka o celem dyscypliny SM powinno być -prawidłowe przedstawianie sposobu, w jaki sposób ludzie są więźniami współczesnych struktur międzynarodowych o ludzi należy uwolnić od państwa i innych struktur współczesnej polityki międzynarodowej
o celem jest transformacja realistycznej państwocentrycznej i skupionej wokół siły struktury międzynarodowej; celem jest tu jednocześnie wyzwolenie człowieka
o bezpieczeństwo jest obecnie problemem lokalnym wewnątrz zdezorganizowanych wewnętrznie lub upadłych państw; nie jest już ono problemem bezpieczeństwa narodowego i narodowej obrony.
Neorealiści przedstawiają strukturę systemu międzynarodowego tak jakby istniała tylko jedna struktura (struktura władzy) a jej istnienie było niezależne od państw (a nie przez nie ustanawiane).
Dlatego współczesny neorealizm jest statyczną i konserwatywną teorią.