34 Agresja seksualna
Na tej podstawie wyróżniono dziewięć rodzajów gwałtów:
• okazjonalny z dużą kompetencją społeczną1,
• okazjonalny z małą kompetencją społeczną (bezceremonialny),
• otwarcie sadystyczny,
• sadystyczny w sposób zawoalowany,
• niesadystyczny z dużą kompetencją społeczną,
• niesadystyczny z małą kompetencją społeczną,
• z otwarcie okazywaną złością,
• odwetowy z dużą kompetencją społeczną,
• odwetowy z małą kompetencją społeczną.
Powyższa klasyfikacja oparta została na analizie opisów gwałtów popełnianych przez aktualnych i byłych więźniów, i miała stanowić swego rodzaju logiczny układ zamknięty.
Model ten ma wielu krytyków, np. zdaniem Halla i Hirschmana (1991) nie przylega on do praktyki klinicznej. Stosując ten system klasyfikacyjny gwałtów poza Ośrodkiem Resocjalizacji w Massachusetts, Howard E. Barbaree, Michael C. Seto, Ralph Serin i D. L. Preston (1994) stwierdzili, że TCM Taxonomy znajduje zastosowanie jedynie do 56% gwałtów popełnianych przez mężczyzn.
ifrzy omawianiu rodzajów gwałtów, pozwalających na uchwycenie cech typologicznych ich sprawców, należy wspomnieć o podziale zaproponowanym przez Barbaree i Williama L. Marshalla (1991)^ZaLpodstawę rozróżnienia poszczególnych rodzajów gwałtów przyjęli oni właściwości podniecenia seksualnego, a ściślej, mechanizmów kontroli nad tym rodzajem emocji. W opisie procesu kontroli podniecenia seksualnego wyróżnili oni dwie płaszczyzny: kontrolę sposobów reakcji seksualnej i kontrolę bodźców seksualnych. Obie te płaszczyzny dają możliwość wyodrębnienia tyćłTTypów reakcji gwałcicieli, które różnią ich od mężczyzn niepopełnia-jących gwałtów.
Na płaszczyźnie kontroli reakcji seksualnych można stwierdzić dwie różnice pomiędzy gwałcicielami a niegwałcicielami: v • gwałciciele w mniejszym stopniu potrafią powstrzymywać podniecenie seksualne niż niegwałciciele,
V • u gwałcicieli agresja i podniecenie seksualne wzajemnie się dopełniają, podczas gdy u niegwałcicieli oba te stany emocjonalne wykluczają się nawzajem.
Druga_pAaszGzy-zna-p,ozwala odróżnić gwałcicieli od niegwałcicieli w czterech przypadkach:..
u gwałcicieli w większym stopniu niż u niegwałcicieli jako silny bodziec seksualny występuje określony szczegół, najczęściej dotyczący zachowania ofiary oraz jej ciała,
\ y gwałciciele w większym stopniu reagują impulsywnie w przypadku podniecenia seksualnego,
\y4' warunki życia i postaw gwałcicieli w znacznie większym stopniu niż niegwałcicieli doprowadzają do braku hamulców w przypadku podniecenia (częściej np. zażywają narkotyki, piją alkohol, mają pogardliwy stosunek do kobiet i osób słabszych, częściej oglądają materiały pornograficzne i mają zaburzony system wartości),
V • gwałciciele częściej wykazują wahania nastrojów w porównaniu z mężczyznami niewykazującymi agresji seksualnej.
Przedstawione powyżej propozycje nie stanowią bynajmniej wyczerpującego przeglądu typologii i klasyfikacji gwałtów, ale są najbardziej reprezentatywne i chyba najczęściej przytaczane w literaturze przedmiotu. Warto przypomnieć, że dokładne poznanie właściwości popełnianych gwałtów pozwala nie tylko na określenie stopnia szkodliwości tych patologicznych i przestępczych czynów, ale przede wszystkim na poznanie wielu cech osobowości sprawcy tych czynów, których znajomość jest nieodzowna w konstruowaniu skutecznych programów resocjalizacyjnych.
Bezsprzecznie najbardziej odrażającym czynem, przerażającym w momencie jego ujawnienia, jest morderstwo na tle seksualnym. Długo można by się zastanawiać, dlaczego budzi ono takie emocje i tak często jest przedstawiane w sztuce, ale obecnie przejdę do opisania kilku prawidłowości rządzących postępowaniem morderców, głównie seryjnych, którzy swe zbrodnie popełniają na tle seksualnym.
Mam zastrzeżenia do określania gwałtów jako czynów, które mogła popełnić osoba „o dużej kompetencji społecznej”, do tego aby gwałciciel zasługiwał na takie miano. Bez względu na przesłanki logiczne i kliniczne (?), jakie leżą u podstaw tego rodzaju określenia, to mimo wszystko wydaje mi się ono nieudane.