skanuj0017 (214)

11.3. Gospodarka łowiecka

np. na wiewiórki zaprzestano polować w 1928 roku, na niedźwiedzie w 1938 roku, na łabędzie w 1949 roku, a na wilki dopiero w 1995 roku.

Pomimo wyeliminowania w prawie łowieckim niehumanitarnych metod pozyskiwania zwierząt łownych gospodarka łowiecka nadal budzi skrajne emocje w społeczeństwie, oprócz bowiem sporej rzeszy jej pasjonatów są także zagorzali wrogowie wszelkich polowań, zwłaszcza w czasach, kiedy hodowla zwierząt gospodarskich zaspokaja podstawowe potrzeby żywnościowe ludzi. Sens współczesnej gospodarki łowieckiej polega głównie na utrzymywaniu sztucznej równowagi między populacjami roślin i zwierząt w biocenozach, tak aby nadmiar zwierzyny w sytuacji braku lub zbyt niewielkiej liczby jej naturalnych wrogów (zwierząt drapieżnych) nie doprowadził do zniszczenia ich naturalnej bazy pokarmowej, przede wszystkim roślinności leśnej, oraz aby nie był przyczyną nadmiernych szkód gospodarczych w rolnictwie na terenach sąsiadujących z lasami (Fruziński 2002). Problemem spornym powinna być zatem nie kwestia sensu istnienia łowiectwa, ale jego priorytetowych celów i ich realizacji, a także etyki myśliwych. Nie ma też wątpliwości, że paradoksalnie niektóre gatunki zwierząt łownych przetrwały w naszym kraju dzięki działalności łowieckiej, w której zakres wchodzi m.in. ochrona dziko żyjących zwierząt przed kłusownictwem.

i Podstawowe regulacje prawne związane ze współczesną gospodarką łowiecką za- Cel współczesnej wiera ustawa z 13 października 1995 roku Prawo łowieckie (Dz.U. 2005 Nr 127, ^gosP^odarki poz. 1066 ze zm.). Łowiectwo jest w niej zdefiniowane jako element ochrony środowiska przyrodniczego (wcześniej był to dział gospodarki) i oznacza ochronę zwierząt łownych, które w stanie wolnym są dobrem ogólnonarodowym i stanowią własność Skarbu Państwa, a także „gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej”. Naczelnym organem administracji rządowej w zakresie łowiectwa jest minister środowiska, natomiast sprawami administracyjnymi zajmują się, z nielicznymi wyjątkami, wojewodowie. Minister sprawuje także nadzór nad Polskim Związkiem Łowieckim (PZŁ), który w myśl przepisów ustawy jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych czynnie uczestniczących „w ochronie i rozwoju populacji zwierząt łownych” oraz działających na rzecz ochrony przyrody.

Zgodnie z ustawą celem łowiectwa jest:

■    ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt jti łownych;

■    ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny;

'■ uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego;

■    spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.