strona (153)

Zespół regulujący ciśnienie mieści się wewnątrz zbiornika. Składa się z grzałki i czujników ciśnienia. Aby zabieg za pomocą nadmuchu mógł być wykonywany, cis nienie w zbiorniku nad azotem powinno wynosić od 0,06 do 0,25 MP. Wywołuje się je przez nieznaczne nagrzanie górnych warstw azotu. Czujniki utrzymują ciśnienie w pożądanych granicach, włączając lub wyłączając grzałkę. Lotny azot pod ciśnieniem jest wyprowadzany ze zbiornika przez dyszę, na końcu której znajduje się czuj nik temperatury.

Zimny (około -160°C) strumień gazu wydobywa się przez dyszę aplikatora umieszczoną na końcu 1,5-metrowej, elastycznej rury. Niewidoczny gaz powoduje natychmiastowe wymrażanie pary wodnej z powietrza, co daje obraz strumienia mgły, wydobywającej się z dyszy.

Strumień zimnego gazu kieruje się na skórę pokrywającą leczony narząd, zbliżając do niej końcówkę aplikatora na odległość od 15 do 20 cm. Skóra blednie i po kilkudziesięciu sekundach pokrywa się maleńkimi kryształkami szronu, osiadającymi głównie na włosach. Zabieg trwa od 30 s do 3 min. Wykonuje się go raz dziennie, przez 5-10 dni.

Pacjent odbiera zabieg jak nakłuwanie ostrymi, delikatnymi igiełkami, które stopniowo słabnie. Nieznaczne odczuwanie niskiej temperatury spowodowane jest prawdopodobnie inhibicją receptorów czuciowych, czyli miejscowym znieczuleniem.

Po zabiegu odczuwa się przyjemne ciepło, zmniejsza się ból, rozluźniają się mięśnie i w konsekwencji zwiększa zakres ruchu w chorym stawie. Efekt ten utrzymuje się około dwóch godzin. Jest to najistotniejszy element tej terapii. Po kilku zabiegach zmniejszenie bólu utrzymuje się dłuższy czas. Wpływ przeciwbólowy jest następnym istotnym efektem krioterapii.

Celem zabiegu jest uzyskanie możliwości bezbolesnego ćwiczenia chorej kończyny. Ćwiczenia należy wykonywać bezpośrednio po zabiegu.

153