strE

SZMIDT

Pozwoli pan, że zanim zacznę mówić, napcham sobie fajeczkę, bo bez fajki, jak i bez kija, teraz ani rusz...

Milczenie, napchal fajkę. Jan zapalił zapałkę.

Dziękuję. Proszę pana! Mieszkam tu od niedawna. Znajomych mam niewielu. Ale słyszałem, że pan pisze dzieło o kapitanie Nucie i przedstawia go, mówiąc delikatnie... w nowym oświetleniu.

JAN

Jak to, pan już o tym słyszał? Zdawało mi się, że bardzo niewielu wie o tym. Więc już mówią?

SZMIDT

Niewiele, ale mówią. Myślę, że i ja mógłbym coś niecoś do pańskich wiadomości dorzucić, jako że... znałem kapitana Nuta...

JAN

Doprawdy? pan znał kapitana?

SZMIDT

Znałem.

JAN

O, to będzie ciekawe! Żeby nam się lepiej gawędziło... (bierze butelkę toina i kieliszki) Co mi pan będzie mógł powiedzieć o kapitanie?

SZMIDT

Zasadniczo twierdzi pan, że kapitan Nut nie był bohaterem?

JAN

No... no... Tak!